Levent Dizdar Şiirleri - Şair Levent Dizdar

SENSİZ
Canım,
Kır çiçeğim,
Gül dalım, inceciğim.
Ömrümün en güzel yılı
Bahtımın en kötü ayrılığı...

SES

Yüzüme bir kez olsun vurmadı
Dudaklarının arasındaki
O ılık nefes.

SEVDİKLERİ ÖLÜYOR İNSANLARIN

Sevdikleri ölüyor insanların
Yürekler dağlanıyor kızgın saclarda
Sözler yumruk olup sıkıyor boğazları
Bakışlar deymiyor başka bakışlara.

ŞEY
Sen,
Uyumadan önce
Aklımda kalan son şey,
Uykumda
Düşümde gördüğüm tek şey,

ŞİİR

Ona şiir mi yazdın, dediler.
Yok, dedim
Onun kendisi şiir.

SIR

Bir dere kenarında bulsunlar cesedimi
Kim olduğum anlaşılmasın.
Alnımın ortasında bir damla kan,
Elimde bir gül,

SİROZ
Bir kadın,
Neredeyse senin kadar güzel.
Elleri,
Ellerin gibi ince, narin
Gözleri,

SİTEM

Kim derdi ki
Baharın hemen ardından gelecekti kış?
Sen beni gönlünün karanlıklarında bırakıp gidecektin?
Yüzümden çaldığın gülüşlerle mi

SİTEMKAR

Ne sitemim var sana(!)
Ne kinim.
Varsın hayalin olsun
Sevdama vekilim.

SOLDU

Solgun ışıklarıyla hasta bir ev
Bir kamelya
Gecenin ileri bir vakti.
İçin panayır yeri