Kenan Güç Şiirleri - Şair Kenan Güç

Ben seni çok sevdim;
Sendeki beni, bendeki seni sevdim
Dudaklarım aşk ateşinde kavrulurken,
İçtiğim bir yudum su gibi,
Gözlerim yüreğinin kıyılarına nadasa dururken,
Açan bahar gibi,

Ey baba…
Bu satırları okursan bil ki
Her kelimesi bir yara,
Her noktası bir gözyaşıdır
Ben senin sesine hasret büyüdüm,

Hiç bırakmadı sevgin beni,
Ellerim ellerinde bir umut,
Seni düşündükçe papatya dikiyorum,
Elimin değdiği yere
Yüreğimde çıplak nefesin,
Nakış nakış işliyor her bir zerreme

Bugün dardayım
Acılarımın mıhlanıp sevgime oturduğu saatlerdir
Köşe başında mendili kan tutmuş celladın elinden
Bir kahpelik düştü yere, duyar mısın hengameleri
Koşuşturmalar, bağrışmalar, yedi mevsimin ayazı gibi
İçimde kan revan duygular,

Işık istemem, ağırlık verir yüzümüze,
Hislerimle aradığım başka bir gece,
Vahşi çiçekler olmasın etrafımızda
Uyku dalmış olsun uzunca rüyasına
Ölüm dalsa uzunca bir uykuya,
Etrafımızı sarsa sadece menekşe, papatya

Çağla yeşilim, cennetim,
Paslanmasın sevdamızın aynası,
Daima Aşkımızla parlamalı
Kederin düşmesin gölgesi, üzerine lekesi
Samyelinin yakıcı, kavurucu korusun rüzgarları
Aşkımız yüreğimizde saklı korunmalı

Uzun bir yoldu hayat, ayrılık, ölümden beter
Bir adım daha atmak zor
Dön geri, sevgiyi sar sarmala
Matem dolu içimde kanayan bir yara
Beden tarumar olmuş,
Hayat ise bir saklambaç oyunu

Kopuk bir halka zinciri dünya
İçinde isimsiz gözyaşları
Şakaklarımda acı fışkıran bir çocuk
Kirlendi dünya, kirlendi umutlar
Annelerin bakışları öksüz kaldırımlarda
Kalabalığın içinde birikmiş ağıtlar, feryatlar

Karanlık bir yoldayım, dört bir yanım mahşer
Hezeyanlarımdan çıkamıyor, boğuluyorum
Hayat ne çabuk yordun beni!
Oysa yüreğimin yarasına merhem olurdu gözlerin
Sen benden gittin ye ben hala kendime gelemedim
Naçar kalbimi nereye koyacağımı bilemedim

FİLİSTİNDE AÇAN ÇİÇEK

Ey dünya, gözlerin kör mü, kulakların sağır mı?
Çocuklar toprağa düşerken,
Senin meydanlarında şarkılar mı çalıyor hâlâ?
Bir çiçek açıyor Filistin’de, kanla sulanmış,