Kenan Güç Şiirleri - Şair Kenan Güç

Ey yüreği hâlâ atan insanlık,
Ey uzak coğrafyaların saklı vicdanı…
Bu satırlar bir kâğıt değil,
Küller içinde kalmış bir kalbin nefesidir
Her kelimesi bir yaradır,
Her noktası bir mezar taşının gölgesi

Gelir misin Nisan da? Açar mısın yaprağını,
Düşüm de gördüm seni, bırakmadın yanağımı
Gelir misin Nisan da?
Birkaç gülücük, birkaç buse
Islanır mıyız bu sabah da
İster aşk denizinde,

Nuhun gemisine doldursak yeryüzünün acı bedenlerini
Hangi tufan iyileştirir mazluma uzanan hoyrat elleri
Kuyu Yusuf’a, Yusuf kuyuya emanetti,
Sevgiyi tutan cellatlar kötülükten ibarette
Çarmıha gerilen beden değil ruhlardı
Kefeni sırtında yiğitler, en hakikat yolumuzda

Neden bu kadar hırçın vuruyorsun hasret denizi,
Yine köpürmüş aşıyorsun kayalıkları,
Yoksa sende mi sevdanı bekliyor,
Çok özlüyorsun!
Sen ve ben akıp coşan nehirler gibiyiz
Ben sevdamı dalga dalga yazıyorum

Sevgi sanki bir mucize,
Karları delen, meydana gelen, kardelen sanki
Rengi fark eder mi? Ben diyeyim yeşil, sen de mavi
Yokken birden umut vermedi mi?
Olsa da gerçek, olsa da farzet hayali!
Sinemde bir yer ayırdım

Hayatın aynasında neleri görür, neleri düşleriz
Uykumuzun en koyuluğunda,
Mavi bir duvar çıkar karşımıza,
Açılır sevginin kapısı, umuda yol alır hislerimiz
Uzanmışız gölgeliğin yamacına,
Dileklerimizi asmışız sedir ağaçlarına

Vatan sevgisi ile çıktık yola,
Milli bir ruh yayıldı ülkeme
Bir destan kokusu var havada,
Kurtuluş Savaşının öncesinde
Her yiğidin kefeni cebinde,
Cemre düşmüş annelerin gözüne

Dünya yaratıldığında, sura üflendiğinde,
Yıldızlar, gezegenler, mahlukat oluştuğunda,
Karanlıklar savrulduğunda geceye,
Çığlıklar sen diye ağladığında puslu limanlarıma,
Karanlıklar içinde bir resim çizerim katı yalnızlığıma
İçimde çıplak, göğe doğru yapraksız bir ninni büyür

Sabahın alacalığında,
Kuytu bir kaldırımda kanlar içinde bir kadın
Örselenmiş umutları, solmuş çehresi
Ölüm kokan kaldırımları tutmuş cellatlar
Bir annenin serzenişinde,
Bir babanın yek pare ciğerinde,

Karanlık bir yoldayım, dört bir yanım mahşer
Hezeyanlarımdan çıkamıyor, boğuluyorum
Hayat ne çabuk yordun beni!
Oysa yüreğimin yarasına merhem olurdu gözlerin
Sen benden gittin ye ben hala kendime gelemedim
Naçar kalbimi nereye koyacağımı bilemedim