Kenan Gezici Şiirleri - Şair Kenan Gezici

Nerden çıktı bu boş titreyen.
Odun ateşi gibi ısıtıyor.
Etmeseydin, yapmasaydın.
Lakin haklıyım sonuna kadar.
Nankördü evvelden de karanlıklar.
Geceye söylersem namerdi.

Şu uzaklarda duran bendim Mira.
Anlatsam kalbimi maceradır sana.
Kitaplar dolusun, binlerce öykü çıkar.
Yazarı ben olmayacağım hiç bekleme.
Yazan olmuş olacak elbette çıkar.
Reşat’ın biri yazmış acısından acımak.

Gözlerin durmasın, beni geçi versin.
Kaç zemheri geçti bakamam ben artık.
Buralarda değil gidiyor gözlerin.
Duman tüter nedense hep artık.
Her şey olup da bitmeye, bile yakın.
Kölelik nasıl sarmışsa yok bir aralık.

Bırakmadınız bir damla huzur.
Yıktınız viran ettiniz tarumar.
Tek çiçek kaldı çölde.
Ayağınızla ezdiniz böyle.
Yapıştı üstünüze.
Hiç ayrılmasın daima sizde.

Nereye baktıysam nabzı atmıyor gecenin gündüzün.
Tekrar filizlenir diye yaklaşmaz, ışık beklerken.
Uğruna ne dizdik ihanetler kol gezer tenhada.
Hangi canın bedeli cansız ruhum öder de.
Karşılık bulmaz sevmeme izin yok, bundan ötede.
Bırakma sönmesin, gönül dönmesin etrafında güneş.

Bak kar yağıyor üstüme.
Üşürüm sana söylemem.
Çok zaman lazım anlamana.
Sabahı mümkün değil edemezsin
Benden geride kalanla.
En sıkıntılı günlerdi.

Kırıldı cesaretimin kanatları.
Nedenini biliyorum ben.
Arkasına dönük yürüyorlar.
Önünde yanında hazine olsa da.
Gidemeyeceklerini bilebile yürüyorlar.
Cehennem zebanileri esir etmiş düşlerini.

Artık gündemimde asparagastık yok.
Netim olmalıyım şimdi belgeye gerek yok.
Ecelimin her köşe başında kurduğu tuzaktan.
Satırbaşlarında sızlıyor, aldığım duraklamadan.
Üç vakit geçirdim üç vakit doğdu hep tan.
Homurtulu bir ormandan öğrendim gerçeği.

Akıl olmazsa kişide.
Yaramaz lakin hiçbir işe.
Görse bir güzellik saldırır.
Acımaz yakar yıkar kavurur.
Bencilin aklı yoktur.
Zanneder her şey kendine aittir.

Burada kaynar selamsızların aşı.
Kör düğüm siyaha bulaşmış başı.
Gün ağarır, beklersem zaten erken.
Bir bir atılıyor sade takvimdeki günler.
Ne anlamı kalmışsa bilmiyorum.
Güçleşir nefes almak an be an.