Kenan Gezici Şiirleri - Şair Kenan Gezici

Bırakmadınız bir damla huzur.
Yıktınız viran ettiniz tarumar.
Tek çiçek kaldı çölde.
Ayağınızla ezdiniz böyle.
Yapıştı üstünüze.
Hiç ayrılmasın daima sizde.

Kırıldı cesaretimin kanatları.
Nedenini biliyorum ben.
Arkasına dönük yürüyorlar.
Önünde yanında hazine olsa da.
Gidemeyeceklerini bilebile yürüyorlar.
Cehennem zebanileri esir etmiş düşlerini.

Akıl olmazsa kişide.
Yaramaz lakin hiçbir işe.
Görse bir güzellik saldırır.
Acımaz yakar yıkar kavurur.
Bencilin aklı yoktur.
Zanneder her şey kendine aittir.

Biliyorum fırtınalara sabrettim
Doğmadı güneş çoktan farkındayım
Uzaklaşma zamanı çoktan geldi gidiyor
Geçiyor zaman, kalmadı biliyorum.
Tümün memnuniyetlerin sayesinde.
Uyum sağladığım sürece varım.

Akşam eve gitmek istemiyorum.
Sabah evden çıkmak;
Aklımın ucundan geçmiyor.
Tuzla buz olmuş aklım,
Parçalarım kaybolmuş pazılım
Ama bir bakıyorum sokaktayım

Senle ilgisi yok açan çiçeklerin.
İlgisi alakası yok yağan yağmurun.
Arılar uzun yol gider bal yapmak için,
Bak gül ne güzel kokuyor.
Bunun senle hiç ilgisi yok.
Bulutlar bir araya bazen geliyor.

Çok yaşadım bana bu ömürlük nefes yeter.
Ne ihanetler ne yalanlar buldum iki ömre bedel.
Damla damla yaşar, nehir nehir ölüm her gün geçer.
Anlatacaktım edebe mahkûm, ödüyorum ondan bedel.
Derdim çoktu yürek geniş olunca bulamadım muteber.
Zalime verdiğim fırsattır hep tersine halel.

Sana demedim deme belki de.
Sen okurken bu mısralarımı.
Ben olurum bak uzaklarda.
Zaman varken sev beni derim.
Bakarsın ölüm var ölürüm belki.
Belki de aklımı çalar biri.

Bu kadar kolay, düşer mi yakandan.
Hep aldın hiç vermek gelmedi aklından.
Herkesi kullandın.
Sen hep önemliydin.
Olmasa kimse köle isteklerine
Harcarsın çoluk çocuk demeden.

Bile bile ölü çiçekleri sularken anladım.
Dilenci gibi, hiç gereği yokken talep ettim.
Güle güle her el sallayana diyemeyişim
Sevilebilme ihtimalini, nefret edende gördüm.
Sonbaharı günü vadide duran tek kaktüse sarıldım.
Bin hikâyenin içinde, benim olmadığımı seçtim.