Kemter Abdal Şiirleri - Şair Kemter Abdal

Bir sır aşikâr oldu bu gece gönlüme, 
Döküldü yıldızlar sırra yol olmuş.
Zaman durdu, âlem sustu,
Hakikat bir gül gibi açıldı avuçlarımda.

Dedim: "Ey sır, sen misin Hakk'ın elçisi?"

Burası çıkışı mühürlü bir rüya
Her odada bir masal eksik şimdi
Yetmiş sekiz giden var dediler
Yetmiş sekiz gelmeyen telefon

Tavanla zemin arasında sıkışmış

Kesile de dedem sultan kesile,
Hak söyleyen dillerimiz kesile.
Bir vakitte akan sular durula,
Şol devranda duyula adımız bizim.

Vurula da dedem sultan vurula,

Babamın bıyıkları
sabun köpüğünden kuleler
Dağıldı radyo haberinde
Kulaklarımdan süzülen
Kurşun eriyiği askerler
Teneke kutuda uyuyorlardı dün.

Aşkın meydanında bir can doğurdum,
Hakk’ın nazarıyla gönlüm yoğurdum.
"Ene’l-Hak" sırrına erip duruldum,
Bu canı aşka sattım da geldim.

Çile çarkında döndüm bin gece,

Ben Kemter'im,
Cebimde dert, sırtımda eski kilim;
Metroda bilet soran gözler:
"Ücret ne kadar?"
Dedim: "Bir tebessüm yeter!
Kâbe’ye gidiyorsan

"Çayın Dibi"

Çayın dibinde kalan şeker,
Sıcaklığını yitirmiş sohbetler,
Bir de küflenmiş iki kelam:
“Öderim” demiştin, “Ödeyemem” kalmış.

Bir dane düştü nar bahçesine,
"Ben ateşim" dedi, yandı samûr!
Toprak sustu, zaman durdu,
Kâinat bu söze secde etti...

Büyüdükçe büküldü gövdesi,

Ey cihatçı softa! Sen Müslümanı tekfir edip vururken,
Göklerden İsrail bombaları yağıyordu!
Ne acıdır ki senin her "kâfir" narân,
Siyon'un ekmeğine bal sürüyordu!

Müslüman sorar: "Bu nasıl iman, bu nasıl cihat?

Kantarma'nın eteğinde, bir taş yükselir yüce,
Çoban Dede'nin sırrı, fısıldanır her gece.
Harunuşağı toprağı, ahde vefasızlığa şahit,
Bir çobanın sözü, nefsine nasıl esir oldu, ibretlik bir kayıt.

Yazdı bir zamanlar, yer gök yanarken kor,