Kemter Abdal Şiirleri - Şair Kemter Abdal

On iki nur aktı, âlemin yüzüne,
On Üçüncü İmam, sır içinde yine.
Nesimi'nin kanı, "Enel-Hak" dedi,
Ruhu Hakka vardı, ebede erdi.

Hızır bir nefeste, İlyas bir tende,

Burası kitapların son cümlesiz kaldığı otel
Her odada bir şairin yarım kalmış kahkahası
Kırk yıl sonra bile duman tütüyor satır aralarından
Kırk yıl sonra bile bir halkın hafızası yanıyor

Ellerinde sözden yapılma kalkanlar

Âlem Âdem'de süzülüp gelir,
Zerrelerden kâinat belirir gelir.
Aşkın sırrı gönüllerdedir
Hakikat nuru âleme yayılır gelir.

Âdem'in gözünde evren saklıdır,

Gel gönül, coşkun bir sevdaya düşelim,
Al-i Aba Sultan nuruna erişelim.
Beş can bir tende, sırrı Sübhan'da,
Aşkın deryasına dalıp, sürelim bir dem.

Muhammed Mustafa, nur-i âlem server,

Bir gün Şah-ı Merdan Ali’yi sordular Kemter Abdal’a:

"Bu yolda en ağır imtihan nedir?" diye.

O, bir testi suyu kana kana içti,

Beyaz Saray'ın bodrumunda
Bir çocuk iskeleti büyütüyor saçlarını
Her telinde bir mülteci gemisi sallanıyor
Sen ise tırnaklarını kesiyorsun
Kırpıntıları borsaya düşüyor

Hakikat içinde divâne oldum,
Dönüp durdum pervâne oldum.
Süleyman sarayıydım, vîrâne oldum,
Zamanın içinde hîç oldum gittim.

Mânâ içinde mânâ aradım,

Dostun sofrasında buldum kendimi,
Bir nokta idim evvelde, bir küre oldum.
Hakikat meydanında söndüm de, yandım,
Küllerimden şimdi bir güneş doğdu!

Meydan-ı aşkta serdim postumu,

Bendeki sevdayla yanan mı yoktur,
Gönlümde tutuşan nar derindedir.
Aşkınla kül oldum, dumanım yoktur,
Sinem’de kaynayan zar derindedir.

Ne bir visal buldum ne bir devadır,

Yedi suret sırrı, gönülde nişan,
Her beyit bir yıldız, aşk ile üryan.
Asıl gizem saklı, o demir naldan,
Düldül'ün nefesi, cana can katan.

Ne harfin karası, ne sözün manası,