Bir deliye gönül verdim
Aklım gitti kendim kaldım
Gözüm kaydı ruhu verdim
Aklım gitti bensiz kaldım
Sözü verdim dönmem gayrı
Dağların aradan, nehir akarken
Kum gibi kaynayan, gözü görseydim
Gül yüze yandığım, gönül açarak
Gönlümün sultanı, bir demet gülsün
*
Elinde kahvesi karşımda durdu
Bir dert için vardık senin kapıya
Sen de kimsin, bizden değil dediler
Utancımdan yüzüm, döndü karaya
Anlaman mı bire cahil dediler
Her bir kapı birer birer kapanır
Bir güle baktım
Bir de, gülü tutan güzele
Şaştım kaldım, o güzelin yüzüne
Alev alev yanıyor,
Yansa iyi amma, bakanı da yakıyor
*
Güzeller içinde güzel bir çiçek
Nurunu yayarken, güneşe benzer
Gözleri bakarken sanki gülecek
Tuttuğum en güzel bir güle benzer
*
Al'ı moru yeşil giymiş üstüne
Bir güzele gönül verdim
Volkan patlar yüreğimde
Diller döktüm dizler dövdüm
Nar'ı yanar yüreğimde
Sisler çökmüş yer yüzüne
Bir güzel gördüm köyün içinde
Helkeler kolunda eller belinde
Allı morlu giymiş taze bedene
Baktığımda güler, kara gözüyle
Bir eliyle inek sağar bahçede
Boyuma bakıp da büyüdü diyen
Dedemle ebeme bir hâller oldu
Murada erdirip torun isteyen
Anamla babama bir hâller oldu
Evdeki işlerin değişti şekli
Bir hal oldu bizlere
Hani hep aynı yolda, aynı yönde yürüyecektik
İnancımız aynı, imanımız aynı, kıblemiz aynı idi
Yine aynı saflarda ibadet ederken
Allah diyen diller bir iken
Peygamberimiz Hz Muhammed Mustafa diye haykırırken
Aradım geçmişin güzel ruhunu
Aradım yıllarca kimse bilmiyor
Ne yerini bilen var nede yurdunu
Geçmişi anlatan biri gelmiyor
Insanın gönlünde güller bitiren
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!