Her adımda kıvırıyor belini
Bir de görsen kıvırırken dilini
Yılan gibi eğip büker belini
Kıvırırken bir de görsen dilini
Bir sözü de diğerini tutmuyor
Geride kalmıştı o güzel günler
Aklıma geldikçe dolar gözlerim
Acısı tatlısı anlatır diller
Geçmişi anarken akar gözlerim
Evimiz tek katlı bahçelik bağlık
Geceden korkan insanlara şaşarım
Yoksa korktuğun?
Şu karanlık gecede yalnız kalman mı?
Görmüyorsun değil mi? Çevrende hiçbir varlığı
Sen anladın, korkarsın, onlardan uzak olmanı
Dost dedikleriyin senden nasıl uzaklaştığını
Korkma kimseden Hakk varsa yanında
Korkarsan insandan, iman olmaz ruhunda
Dost olmuş gidersin, şeytanla yoluna
Şeytandan kötü dost mu var şu dünyada
Yollar vardır dertlere derman olur
Köşklerinde zevkli hayat sürenler
Firavuna ne kadarda özenmiş
Dünyayı kendisi mi yaratmış ?
Başı gökte gezerken
Ayaklar, yerdekini ezer
*
Anlamadım şu milleti bir türlü
Bilemedim şu ülkemde yerimi
Kararını verse, bilsem türümü
Kimse bilmez, köylünün değerini
Deme “Köylü milletin efendisi “
Hele gardaş buluşmuşsun dostlarla
Yapıyorsun muhabbeti orada
Sevenlerin damlatıyor balı da
Senin sözün kaymak olur onlara
Dışarıda hava soğuk, kar yağar
Her yer girmiş belli düzen içine
Bak köyümün vay perişan haline
Yolları da toz toprağın içinde
Gece gündüz vay perişan haline
Her bir yerden bin bir çocuk çıkarken
Namus diye namussuzluk yapanlar
Küçük yaşta kızı karı yaparlar
Utanmadan elaleme yayanlar
On yıl sonra boynuzları takarlar
Söyleyin revamı ey canım dostlar
İnsana değer vermeyen insanlar
İnsanım diye gezer dünyada
Yediği içtiğiyle övünen bunlar
Sığınacak liman bulur hayvanda
Gönlünü boşaltmış arıyor sevda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!