Kâzım Özgür Şiirleri - Şair Kâzım Özgür

Can dedim canan dedim gizli gizli hep sevdim,
Deli divana oldum aklımı sana verdim.
Hayalinle yaşadım bitmedi bu derdim.
Zaman geldi ağladım karaları bağladım,
Çıkmadın hiç karşıma, böyle geçti seneler,
Kızdım şu kör nefsime, ateş ile dağladım,

Zenginin aklına düşer mi fakir,
Horlayarak onu ediyor hakir,
Valiye gitsem de alsam bir fikir,
Anlatsam halini bulur mu çare.

Her hâlimiz yazılır sağda solda melekler,
Günah ile sevabı hep eliyor elekler.

Rabbimin korkusuyla hep gözünden yaşa aksın,
Nasuh’un tövbe edip, Kerem lütfuna baksın.

Annesi evlendi acıyla doldu
Kardeşi kundakta sararıp soldu;
Bu şehit oğluydu açlıktan öldü,
Emin bu acıyı, silip de geçti.

Kardeşi ölünce ağladı Emin,

İlim irfan bilmek gerek;
Cahillikten çıkmak için.
Günahları silmek gerek;
Yunus gibi olmak için…

Böyle gelmiş böyle gitmez,

1
Bilgi sayar, bilgi sayar,
Format atıp yap bir ayar,
Bu kurala herkes uyar,
Buna derler, bilgi sayar.
2

Günlük haberlerde rezalet dolu;
Bu nasıl yaşantı,bu nasıl düzen?
Şehir eşkıyası kapatmış yolu;
Bu nasıl yaşantı,bu nasıl düzen?

Dost gibi gözüküp aldatmalar var;

Şiir yazmaya hep,merak duyarsın,
Bütün sırlarını açma bu yolda.
Hece vezne ile ilke uyarsın…
Ölçüyü unutup,taşma bu yolda.

Öyle buluş yap ki sözler süzülsün,

Kazım: (Yeğeni) -1
Sefildir yaşantım odam karanlık,
Gamlıyım bir nefes, duman isterim, (sığara)
Baykuşlar ötüşür evim viranlık,
Yavan ekmeğime, çemen isterim.

Eczaneye giderken birden karşıma çıktı,
Bisikletle tosladı,beni oraya yıktı…

Özür dileyip kalktı,elimden tutup çekti,
Ayağında acıyla kendi kendine sekti.