Kâzım Özgür Şiirleri - Şair Kâzım Özgür

1
Açtım ellerimi kıble yönüne;
Kadir Mevla’m nasip eyle affımı.
Rüyamda bir perde çıktı önüme,
Kadir Mevtam nasip eyle affımı I.
2

Bir talih kuşu gibi, gelip kondun başına,
Bin bir teselli buldun, dökülen gözyaşına,
Görüp beğenmiş seni, aldırmadın yaşına,
Bu yüzden divanesin, deli esen yel gibi.

Sevgi verdin aşk verdin sen bu aşka kölesin,

En değerli uğraşı, Tevhit ile tefekkür;
Şeytan ile nefsine taviz verme kardeşim
Tavsiyemi dinlersen, sana candan teşekkür;
Faydasız masivayla, ömür sürme kardeşim.

İnsan olma fıtratı; Hakk yolunda kulluktur,

Dedelerim doğum yeri inkışla,
Vatın için şehit düşmüş alkışla.
Selanik’te, Erzurum da savaşta,
Onlar benim şu gönlümde yazılı.
2
Otuz sekiz Çepni’de dır doğumum;

Ne kadarda zormuş gönül yarası,
Tertemiz aşkların olmaz karası.
Yangın oldu sardı gönül arası,
Bağlamak istedim bağlayamadım.

Sevda çeke çeke hep yürek delindi;

Almanya da,İstanbul da evlatlar;
Hiç bitmiyor bu ayrılık yıllarım.
Belli etmem içimdedir feryatlar,
Hiç bitmiyor bu ayrılık yıllarım.

Handan,Metin,ey sevgili çocuklar,

Psikotik hastalar, yüklenmiş gamı;
Ağlayanı da var, güleni de var.
Garibin hiç olmaz ünü ve namı;
Gönüllerde bağzan kalanı da var.

Hastalar huzursuz, durmaz yerinde;

Sessizce kaybuldu bunca yıllarım;
O mefasız aşkım yellenir gider.
Toplanır içimde bunca sırlarım,
Anlatmak istesem,dillenir gider.

Güzüde anılar saymakla bitmez,

Allahın aşkıyla yanan gönüller,
Kimi mecnun olmuş,kimi olmakta.
İlk baharda açan kar çiçekleri,
Kimi domurcuk iken kimi solmakta.

Şu hayat dalında toplum fertleri,

Hakk yoluna bağlan biraz;
Günahların affı için.
Cürümüne ağlan biraz,
Günahların affı için.

At içinden benlik ölsün;