Kâzım Özgür Şiirleri - Şair Kâzım Özgür

Geçen yıllarıma dönüp de baktın,
O vefasız aşkım yel oldu esti.
Bir vefasız için sinemi yaktım,
Yaktı yüreğimi kül olup gitti.

Beni sarhoş etti o ahu gözler,

Şairler derneği bilgi pınarı
Engeller aşalım gönül dostlarm.
Tutkularla yaşar sevgi ormanı,
Birlikte copşalım gönül dostlarım.

Güzel Eskişehir kültür ilimiz,

Düğün salonunda bir güzel gördüm,
Manalı bakışlar çaktı bu güzel.
Gülerek yaklaştım adını sordum,
Yerinden saygıyla kalktı bu güzel.

Zarafet şakrak kırk beş yaşında,

Delikanlı sanki bir dede gördüm
Çevre yardımında çalışır gider.
Öptüm, kucakladım, yüzümü sürdüm,
Mübarek elleri kırışır gider.

Bir melek misali tertemizdir özü,

1
Melami kapısı açıldı bize,
Bağlandık bu yola, lütfüne geldik
Hatmi Makam nasip, ol cümlemize,
Bağlandık bu yola, lütfüne geldik.
Kulluk edemedik affına geldik.

Sensiz hayat ıstırap, bilsen ah-ı zâr dayım,
Nalân’ı aşkındayım, güldürmedin Selvinaz.
Sevdan ile yanarım, hicranınla zordayım;
Sen de yandın bu aşka, bildirmedin Selvinaz.

Rakibi Handan ettin, çeşme-i gir yan oldum,

Gördüğün rüyalar seni mest etti,
Mevlam nasip etsin cümle kuluna.
Manevi alemde kimi kast etti?
Mevlam nasip etsin cümle kuluna.

Aradın sonun da huzuru buldun,

Bismillah deyip de başlarken söze,
Af et beni Rabbim sana yöneldim.
İhlâslı inancı indirdim öze,
Affet beni Rabbim sana, yöneldim.

Zikirle ibadet mutlak faydalı,

Bin dokuz yüz kırk yılında doğmuşum;
İbiş oğlu atam, hazım var benim.
Keder olup, tasa olup yağmışım;
Gerçeği izleyen gözüm var benim.

Osmanlının Balkanlarda savaşı;

Kalpler taş kesilmiş nefis şımarık,
Bu kadar sorumsuz insan olur mu?
İşlenmiş cürümler günah kabarık,
Bu kadar yargısız insan olur mu?

Gönülden gönülle akamıyorsun,