denizi kendime attım
vapurlar izler martıları
şişe beni dikti tepesine
kar yağdı güneşten
yollar geçti üzerimden
adım adım dolaşarak
kasımdı ağaçlar kadar sessizdik
kimbilir kedersiz
liseli şarkılar söylüyorduk
her şey bizim olsundu
ağaçların çıplaklığı
göğün içine kapanmışlığı
bir şarkıyla tanımak gülüşünü
inanmak yalanlarının sorgusuz huysuz bensizliğine
sen mektupsun yazılmamış
ben sana adressiz zarf mağrur kırılgan
sevmek rıhtımın beklemesi vapuru
uçması martının çocuk bakışlı
her yer ellerin
vefa terzisi olmuşsun
yüreğinle sevgiler biçen
uzaklaşmayan uzaklığınla
büyülersin özgürlüğümü
bir anını da
bana ayır küçüğüm
çocuklaşayım yıllar sonra
saklama dişlerininin gediğini
başını öyle yere eğip
gamzelerinde hep geleceğim günün rüyası
sakallarımda senli bir öykü kenar mahalle
bıyık altından gülerim kömür kokusu saçlarına
çılgınım bulutlar gene kopuk kopuk
bölük pörçük bedenim
kenar mahallede akşam kuşluğu
üstümbaşım perperişan soyka kokulu
sensizlikse geleceği kentin
bu şakaklarıma yığılan sorular da ne
herşeyde duruyorsun soluksu
kıpırdayamam çakıldım kaldım
son duraklarımı tükettim
tüm biletlerim sana...saçlarına...
-
Öztürk Acun
Tüm YorumlarBravo öğretmenim. Başarılar diliyorum. Bir perde açılır biri kapanır.