İzzet Kocadağ Şiirleri - Şair İzzet Kocadağ

İzzet Kocadağ

Sen yeter ki kırılma, yalvarıp da onurum,
Ben içime ağlayıp, nasılsa avunurum.
Görmez olsaydı gözüm, sevmez olsaydım keşke,
Nerden düştü gönlüme, vefasız bilmiyorum.

31 Ekim 1984 – Çarşamba / Ankara

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Vur, vur onu, düşünme; gitmesin yâd ellere,
Bir mermi de kendine, çek tetiği haydi vur!
Şeytan böyle hükmeder, aklım çelip ha bire,
Nasıl kıyarım sana, gönül derken yapma dur!

Sevmek bir fedakârlık değil midir ki zaten?

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Ölüm bir sır perdesi arkasına yolculuk,
Gidenlerin hepsinin, elleri, yüzü soğuk.
Bilinmez kim karşılar, varılan son durakta,
Giden geri dönmüyor, ötesi meçhul ufuk…

13 Kasım 2007-Salı / İzmir

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Bakıp da göz ucuyla, gizliden gülüyorsun,
Senin yüzünden böyle, sefilim biliyorsun.
Hiç farkında değilsin kalbime mezar kazdım,
Gömeceğim yakında, sen artık ölüyorsun.

25 Nisan 1988-Pazartesi/Ankara

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Sana dair ne varsa, silip attım dünyamdan,
Kurtulmak istiyorum, sürüp giden bu gamdan.
Biraz da sen yardım et, bitsin sayıklamalar,
Git artık yalvarırım, geceleri rüyamdan.

11 Ocak 1991-Cuma/ Bilecik

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Vallahi ben demedim ısrar edip gönlüme,
Seni sevsin diyerek yapmadım bir kez name.
Çevirip de başını, saklama gözlerini,
Kalbimi onlar çaldı, kabahat sende deme.

2 Mayıs 1990-Çarşamba / Konya

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Ne de eğlenceliydi, o işveli saklambaç,
Her kaçıp gizlenişin, bir buseye davetti.
Seni ele verirdi, saklandığın her ağaç,
Ne olduysa sonunda, biri ihanet etti.

Yıllar geçti aradan, kaldım ortada ebe,

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Kaç tren geldi geçti, bu raylardan kim bilir?
Gittiğin günden beri, saymış olsaydım bir bir.
Onlar da bizim gibi ayrılıktan muzdarip,
Gurbet gurbet dolaşır, kavuşmaz iki demir.

9 Ağustos 1989-Çarşamba / Ödemiş

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Aç gözlerini haydi, sessizce bak dünyaya,
Görebildiğin senin, gerisi gitti zaya.
Malın mülkün belgesi, ömrün kadar elinde,
Yumdun mu gözlerini, hepsi artık bir rüya.

7 Mayıs 1997 – Çarşamba / İZMİR

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Ağırdan sinsi sinsi, ölüme yürür akrep,
Üstünde bir yelkovan, dört yanı kolluyor hep,
Zamana kılıç çekmiş, fır fır dönen saniye,
Ömrün tamam demeye, arıyor sudan sebep.

7 Aralık 1999- Salı / İzmir

Devamını Oku