İzzet Kocadağ Şiirleri - Şair İzzet Kocadağ

İzzet Kocadağ

Kefenden gayrı nedir, kalan dünya malından,
Kim nasıl geldi ise, öyle gider bu handan.
Bir baksan ne cebi var, ne kolu, ne yakası,
Ne saf ipekten mamul, ne de meşhur markası
Bu kadar tamah nedir insanda anlamadım,
Ölüm kol geziyorken, peşinde adım adım.

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Sen her dem merkezdesin, çemberin ortasında,
Ben yazan ucundayım, iğnenin ötesinde,

Yazıp tükenen benim, çevrende halka halka,
Başım bağlanmış bir kez, sevemem senden başka.

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Kurudu gül goncası, kaldı bir karaçalı,
Sen gidip bu diyardan, ellere yar olalı.
Gökten üç elma düştü, tutamadım birini,
Eremedim murada bitti peri masalı.

28 Aralık 1989-Perşembe/Ödemiş

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Ne diyeyim bir söyle, daha bilmem ki sana,
Revamıdır çektiğim, bunca hasretlik bana.
İki satır mektup yaz, neredesin bileyim,
Gelip son kez göreyim, bari Allah Aşkına.

2 Nisan 1990-Pazartesi/Konya

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Sevmiş olsaydın zaten, beklerdin biliyorum,
Madem el oldun seni kalbimden siliyorum.
Neydi bilmem muradın, değiştin yüreğimle,
Pekâlâ, öyle olsun, mutluluk diliyorum.

24 Eylül 1990-Pazartesi / Bilecik

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Gün gelir biter her şey, bir hiç olur sonunda,
Sendeki bu güzellik, bendeki kara sevda,
Bahar geçer yaz geçer, ömrün hazanı kalır,
Sararır pembe düşler, son söz olur elveda.

15 Kasım 1985 – Cuma / Ankara

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Gurbetten haber var mı, elinde mektup onca,
Günleri ipe dizdim, geçip akşam olunca.
Bugün yine pas geçtin, kapımızdan öteye,
Bari yarına uğra, postacı Tahir Amca!

14 Haziran 1984 – Salı / Ödemiş

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Burası yerin değil, düşmüşsün kör kuytuya,
Hasret kalmışsın belli; kelebeğe, hem suya.
Bari bir fal bakıp da, gönlümü eğleyeyim,
Yanlış yerde açmışsın, çok üzgünüm papatya!

29 Nisan 1983 / Cuma - Ödemiş

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Zalim sana gönlümü, kaptırdım kaptıralı;
Her cefana katlandım, oldum kara sevdalı.
Koptukça her bir yaprak; seviyor, sevmiyorsun,
Bir güldüm, bir ağladım; aşkın papatya falı.

(Ankara- 1987)

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Şeytan bile şaşacak, bir dersçik de tek dursan,
Her dem matrak geçmekten yorulmaz mı bir insan.
Birazdan kapı önü meskenimiz olacak,
Atacak dersten bizi, Sevilay yine Osman.

22 Mart 1984 – Perşembe / Ödemiş Lisesi

Devamını Oku