Bilmem neden her gece, beni sarar bu korku,
El olup gidiyorsun, atıp kalbime oku.
Yıldızlar dökülüyor, bir bir kayıp yerinden,
Gök çöküyor üstüme, kalmıyor gözde uyku.
14 Mart 1988- Pazartesi
Takat kalmadı artık peşinden koşturmaya,
Sen kanatlı bir peri, ben peşinde kul yaya.
Yoruldum pes eyledim, git yolun açık olsun,
Ulaşmam mümkün değil, seninle o dünyaya.
12 Ocak 1989-Perşembe/Ankara
Ne garip bir dünya bu, seversin eller alır,
Eller de kıymet bilmez, sevdalar ziyan olur,
Kurur dökülür güller, gazel olup zamanla,
Geriye yüreğinde, bir ince sızı kalır.
21 Kasım 1990 – Çarşamba / Bilecik
Zaman o zaman değil, aldanıp kanma gönül!
Eski âşıklar nerde? Ne gül kalmış, ne bülbül.
Bahçeyi diken sarmış, bağban gitti gideli,
Koklayanım yok diye, bükmüş boynunu sümbül
24 Ekim 1989 – Salı / Ödemiş
Söz bitti, cümle bitti; anlatmaya ne gerek,
Son darbeyi de yedi, iflah olmaz bu yürek,
Demek bir başkasını, sevdin itiraf ettin,
Bu kadarı da bana yetti zehir zemberek.
26 Aralık 1984-Çarşamba/ Ankara
Ben soğuğu hiç sevmem, üşürüm geceleri,
Efkârla dolaşırken, sokaklarda serseri.
Donar çatlar dudağım, yüreğim ateşteyken,
Seni sayıklamama, izin vermez zemheri...
20 Ocak 1988- Çarşamba / Ankara
Yüz yıl oldu unutmadık acını,
Hala sana ağlıyoruz Mehmedim!
Gidip yasta koydun anan bacını,
Karaları bağlıyoruz Mehmedim!
Öğrendik ki, giden gelmez Yemen’den,
Seven kör, sağır olur; gönlü de birazcık saf,
Bunca yıl inanmışız, yalanlara ne tuhaf.
Ben anladım yüreğim, söylemesi zor ama;
Yedeğe düşmüşüz biz, çoktan beri maalesef.
6 Ekim 1988-Perşembe/Ankara
Adının baş harfini yazdım buğulu cama,
Bir çift gözyaşı oldu, aktı dönüşüp gama.
Gam benim, hicran benim; her kahır benim olsun,
Kıyamam gözlerine, yeter ki sen ağlama!
28 Şubat 1987- Cumartesi/ Ankara
Her ne tarafa baksam, hayal üstüne hayal,
Canlanıp hatıralar, çiziyor ondan eşkâl.
Duramam burda artık, anla ki Memleketim,
Yolcu yolunda gerek, gitmeliyim hoşçakal!
24 Mart 1991-Pazar / Ödemiş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!