Takat kalmadı artık peşinden koşturmaya,
Sen kanatlı bir peri, ben peşinde kul yaya.
Yoruldum pes eyledim, git yolun açık olsun,
Ulaşmam mümkün değil, seninle o dünyaya.
12 Ocak 1989-Perşembe/Ankara
Adının baş harfini yazdım buğulu cama,
Bir çift gözyaşı oldu, aktı dönüşüp gama.
Gam benim, hicran benim; her kahır benim olsun,
Kıyamam gözlerine, yeter ki sen ağlama!
28 Şubat 1987- Cumartesi/ Ankara
Sen de olmasan var ya, derslerin tadı olmaz,
Durup durup bir şeye, kim edecek itiraz?
Osman uyudu herhal, çıt çıkmıyor sınıftan?
Bir şey söyle gülelim, çok sıkıldık be Yılmaz!
25 Mayıs 1984 Cuma / Ödemiş
Uç uç böceği gibi, uçtun gittin elimden,
Sandın ki annen sana, terlik pabuç alacak.
Çıkma şimdi karşıma, çekil artık yolumdan,
Düşme sakın peşime, baş açık yalın ayak.
15 Nisan 1990 – Pazar / Konya
Seven kör, sağır olur; gönlü de birazcık saf,
Bunca yıl inanmışız, yalanlara ne tuhaf.
Ben anladım yüreğim, söylemesi zor ama;
Yedeğe düşmüşüz biz, çoktan beri maalesef.
6 Ekim 1988-Perşembe/Ankara
Yüz yıl oldu unutmadık acını,
Hala sana ağlıyoruz Mehmedim!
Gidip yasta koydun anan bacını,
Karaları bağlıyoruz Mehmedim!
Öğrendik ki, giden gelmez Yemen’den,
Ne garip bir dünya bu, seversin eller alır,
Eller de kıymet bilmez, sevdalar ziyan olur,
Kurur dökülür güller, gazel olup zamanla,
Geriye yüreğinde, bir ince sızı kalır.
21 Kasım 1990 – Çarşamba / Bilecik
Zaman o zaman değil, aldanıp kanma gönül!
Eski âşıklar nerde? Ne gül kalmış, ne bülbül.
Bahçeyi diken sarmış, bağban gitti gideli,
Koklayanım yok diye, bükmüş boynunu sümbül
24 Ekim 1989 – Salı / Ödemiş
Söz bitti, cümle bitti; anlatmaya ne gerek,
Son darbeyi de yedi, iflah olmaz bu yürek,
Demek bir başkasını, sevdin itiraf ettin,
Bu kadarı da bana yetti zehir zemberek.
26 Aralık 1984-Çarşamba/ Ankara
Ben soğuğu hiç sevmem, üşürüm geceleri,
Efkârla dolaşırken, sokaklarda serseri.
Donar çatlar dudağım, yüreğim ateşteyken,
Seni sayıklamama, izin vermez zemheri...
20 Ocak 1988- Çarşamba / Ankara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!