İsmet Bozkurt Şiirleri - Şair İsmet Bozkurt

Yanında var, beş on dana
Kimse güman gelmez ona
Tesbih’inde, üç imama
Sübhanallah, Sübhanallah.

Belinde şal, kuşak bağlı

Sahte yüzlü kaypak seni
Sevme artık düş yakamdan
Diri, diri gömdün beni
Oldum deli, düş yakamdan.

Bana hep tepeden baktın

Her aşkın bir başkenti vardır
Tam yüreğin ortasına kurulur
Eşiğine can dökülür canlar adanır
Coşturur çölümde kum yağmurlarını

Sıcak tepelerin yamacında yanmış yüreğim

Merhaba diyemiyorum sana artık
Elveda demek de gelmiyor içimden
Tüm hayallerimi bir kenara atıp
Arınmak istiyorum, gönül suçundan.

Zaman, her şeyin ilacıdır,bilirim

Seni düşündükçe uykum kaçıyor
Ay doğmasın bana, ölürüm burda
Hayalimde yüzün güller açıyor
Gözlerine canım, veririm burda.

İçimi yakıyor hasret derinden

Yapıştı yakama çekip gitmiyor
Kara günlerime yar mısın kader
Geçiyor şu ömrüm derdim bitmiyor
Bir gün güldürmeye var mısın kader.

Ne hayâller kurup düştüm yollara

Başında duak var, gözünde yaşlar
Sevdiğinden kopmuş gidiyor gelin
Ölmeyen aşkım bak, yeniden başlar
Zannetme bu sevda, bitiyor gelin.

Viran olmuş sanki gönül bahçesi

Sana ait tek dileğim
Mutlulukla gül bebeğim
Deli atar bu yüreğim
Mutlulukla gül bebeğim.

Sigaramda son dumansın

Bir yıldız kaydı gün batımına yakın
Kayma yıldız, zamanı değil
Götürme sana bağlı umutları,
Söndürme senden sora doğacak güneşi sakın
Gökyüzünde sen giderken,
Hani pembe ışıklar tutunurdu ardından

Gidersen bir tanem ağlar kanarım
Kor düşer çehreme susar yanarım
Karanlık kuyuda ışık ararım
Beni zindanlara atıp da gitme.

Tutmuşum elinden bırakma hemen