Vefa bekler gönlüm senden
Sever misin ben bilemem
Gözlerim hep kan ağlıyor
Siler misin ben bilemem.
Yıkılmış can, adım, adım
Bir sızı sardı ki bu akşam yine
Kimse senin gibi sevmezmiş ana
Hasret kalacağım o gül yüzüne
Ağlayan bu kader gülmezmiş ana.
Ne sen sor ne de ben derim derdimi
Düşünüyorum da anne….
Topraktan yaratılmış, hiç değeri olmayan,
Bir insan mıyım? Kimim ben?
Bakıyorum gökyüzüne
Yıldızları görüyorum,
Unutamam ben seni
Mazide anım kaldı
Hep seni konuşurum
Dilimde adın kaldı.
Sinemde derin yare
Her sıkıştığında yardıma koşan
Kararan kalplere, ışık, nur saçan
Mevlanın aşkına, badesin içen
Erenler yar olsun, Allah dostuna.
Dünya varlığını yapma baş tacı
Bir meçhule gidiyorum
Ağlar gözüm perişanım
Yetti artık gel diyorum
Söyler sözüm perişanım.
Dertler bende çile bende
Her yerde seni anlattım tek tek
Gökten düşen yağmur damlasına
Toprakta canlanan bitkiye
Çiçeklere, ağaçlara
Gölgesinde oturduğum yaşlı çınara
Seni anlattım, seni anlattım
Tuttuğum tek dalım, sendin her şeyim
Söyle senden güzel, var mı sevdiğim
Girmedin dünyama, ömrü neyleyim
Yüreğin o kadar, dar mı sevdiğim.
Yıllar geçti artık, dönsene ey yar
Paha biçilmez karış, karış toprağın
Toprağına kurban, oluruz vatanım
Cennet’e benzer ağaçların yaprağın
Suyunu kana, kana içeriz vatanım
Kimse bilmiyor bu günlerde nasılsın
Anlat diyorsun bana,
Anlat diyorsun da, neyi anlatayım güzelim.
Bakıyorum da yeni doğmuş sevdalara,
Ne bir ışık, ne bir umut,
Nede bir yaşama sevinci algılayamıyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!