İsmet Barlıoğlu Şiirleri - Şair İsmet Ba ...

İnsafın kaldıysa işit ahımı,
Artık hiç geçmeyen zamana döndüm.
Dinle feryadımı, duy eyvahımı,
Dövülüp savrulan samana döndüm.

Senin özlemine düştüm düşeli

Kış ayında turunçsun, bahar ayında kiraz,
Dudağın haziranı görmeden kızaramaz,
Senden başkalarına yüreğim bağlanamaz,
İyi ki; seni sevdim bu dünyada sadece.

Hükümdür sürdürürler geceler mehtaplarda,

Nuh diyorsun, peygamber demiyorsun.
Nuh nicelerini kurtardı bir büyük tufandan,
Sen bir beni boğdun tufanlarına,
Güvercinler salıverdim sulara bir ömür boyu,
Bir tek güvercinim dönemedi senden bana doğru
Ağzında bir tek küçücük zeytin dalıyla

Arı gibi sana uğruyor yüreğim,
Kelebekler, kuşlar gibi sana uçuyor,
Seni arayıp duruyorum yıldızlar gibi,
Mehtap gibi,
Kumlarında ayışıklarının oynaştığı kumsal gibi,
Kumsalı öpen dalga ben oluyorum,

'İnsanlık öldü mü? ' Deme ey derviş,
İnsanlık acaba sağ mı ki; ölsün?
Geldim ki; insanlık bitmiş, tükenmiş,
İnsanlık acaba sağ mı ki; ölsün?

Yetimin malını buldum kursakta,

Hoş geldin karasevdam,
Kapım, pencerelerim sana açık ta ardına kadar,
Yıllarca nasıl buyurdunsa öyle buyur,
Öyle bak rahatına,
Öyle eğlen, öyle emret kuluna,
Nasıl olsa, kurban etmişim bir kere ömrümü

Sanki sözün en güzelini söylemiyor mu
Şu Hacivat Çelebi?
Sözcüklerin en kibarlarını, seçe seçe,
Tertemiz bir şiveyle,
Su katılmamış bir kibarlıkla,
Sen neden indiriyoraun tepesine yumruğu

Senle çekip gitti körpe baharlar,
Soranlar boşuna sorup ararlar,
Bak ki nasıl bomboş koca diyarlar,
Ne karagünlere kalmışım bir bak.

Çimenler kurumuş, çiçekler solmuş,

Uyanmak bile istemiyorum sensiz günlere,
Uykulara sığınıp sığınıp durmak istiyorum;
Acılarımı unutmak için,
Sızılarımı, elemlerimi, açmazlarımı,
İçine düştüğüm çileleri unutmak için.
Ne güneşim doğsun, ne pencerem aydınlansın,

Karanlıklarım senin gittiğin gün başladı,
Bir ikindi vakti, çullandı üzerime
Kara çarşaflı bir gece gibi,
Denizlerim, ırmaklarım, çaylarım karardı,
Kararıp gitti ormanlarım, ovalarım,
Yosun kokularım, çam kokularım, çiçek kokularım,