İsmet Barlıoğlu Şiirleri - Şair İsmet Ba ...

Denizde mehtap vardı, yıldız doluydu gökler,
Senin tren sesiyle yola çıktığın akşam.
Sanki benim elimdi sallanan bütün eller,
Hüzünle pencerede durup baktığın akşam.

Öldüm öldüm dirildim, yürekten yaralandım,

Çokları sanıtor ki oyun için bu dünya,
Ne kadar boşa atsa yine çıkar doluya,
Bilmezler ki bekliyor pusuda Hanya, Konya,
Bir gün düşünecekler kaşlara yıkıp fesi,
Bir avuç davul tozu, bir minare gölgesi.

Sakın gülme üstüme bu da bir deli diye,
Gözündeki yaş değil, ilkbahar seli diye,
Senin aşkın kalbimi öldükçe diriltiyor,
Ömrüm sona erse de ağlama ölü diye.

(SANA LEYLA DESEM isimli Hece Şiirleri 'nden > 54-54/100)

Bükmeyin boyunlarınızı çiçeklerim,
Eğilmeyin böyle,
Solmayın,
Onu anımsıyorum, sizleri böyle mahzun gördükçe,
İnsanın payına bu kadar mı çile düşermiş
Sevdikçe?

Çiçeklerle süslü bahar dalısın,
Uğrunda canımı versem ne çıkar?
En güzel peteğin en has balısın,
Yolunda bin kere ölsem ne çıkar?

Dünyayı sevmişim yalnız seninle,

Saçların başak mıdır
Kuruyan tarlalarda?
Yabancı mısın bana
Durmuşsun kenarlarda?

Sen bir körpe bülbülsün,

Çiçeksiz bir bahçe neye benzerse;
Sensiz akşamlarda aynen öyleyim.
Izdırap bir kalbi nasıl ederse;
Sensiz akşamlarda aynen öyleyim

Bilirsin; cefadan incinir yürek,

Yüreğimde bir çarpıntı, bir çarpıntı,
Gözlerimde bir seğirme,
Burnumda bir sızlama,
Kulaklarımda bir çınlama
Ve içimde bir heyecan ki; evlere şenlik,
Sanki sen gelecekmişsin

Bir zerrecik bırakacak oldum denize, karasevdamdan
Masmavi suları mosmor kesildi korkusundan,
Hendek hendek açıldı göbeği durgun suların,
Silinip gidiverdi bedeninden yakamozları, parıltıları,
İsyan çığlıkları yükseldi göklere, dalgalar halinde,
Ne yeri kaldı ne yurdu ne de yolu gemilerin,

Yanıyorum gerçek diye,
Adım konsun koçak diye,
Herbir diken bıçak diye
Yüreğime saplanıyor.

Perdelerin içindeyim,