İsmet Barlıoğlu Şiirleri - Şair İsmet Ba ...

Çocuklukta dinlemedim babamı,
Yüce Tanrım, yaman ğişman olmuşum.
Cahil bulup hakir gördüm anamı,
Yüce Tanrım, yaman pişman olmuşum.

Zaman boldu, ziyan ettim hepsini,

Biz sır ehlindeniz, gönül boş değil,
Secdei Rahman 'da izimiz vardır.
Cevher taşıyoruz, kara taş değil,
Her derin ummanda izimiz vardır.

Rüyada görmeye koşup durduğun,

Bu gece tanıştım bir zerre ile,
Baktım ki; yüzünde parlak haleler.
Arkadaş eyledi beni kendiyle,
Bahçesinde gördüm beyaz laleler.

Gördüm ülkesinde binlerce saray,

Bir mahbub, bir sadık, bir de has kulu,
Bir nebi, bir mürşid, bir de bir veli,
Bir Kamber, bir Düldül, bir Hazret Ali,
Bunların şavkından dünyalar ağlar.

Aşık da üçleme yapmaya başlamıştı ve üçlemeleri şu anlamdaydı: ‘Bir sevilen, bir Allahadamı, bir de o Allah ‘ın has bir kulu, bir Peygamber, bir yolgösteren, bir eren, bir Kamber, bir Düldül, bir Hazreti Ali, öylesine ışık verir, öylesine sevgi yaratır ki; bunların sevgisinden dünyalar cana gelir, dünyalar duygulanır, dünyalar ağlar.

Bir gidip arayayım,
Az dönüp fırlanayım,
Bulamazsam sorayım,
Kabrimi merak ettim.

Mezarlık içinde mi?

Kış ayında turunçsun, bahar ayında kiraz,
Dudağın haziranı görmeden kızaramaz,
Senden başkalarına yüreğim bağlanamaz,
İyi ki; seni sevdim bu dünyada sadece.

Hükümdür sürdürürler geceler mehtaplarda,

Akşam 17:00 gibi bahçede oturup bir kitabı okumaya devam ediyordum (Vakit başka nasıl geçirilebilir ki?) .

Bir patırtı geldi, baktım; bir güzel kız: Ecem.. Koşuyor ama bana doğru değil, apartmanın arka tarafına doğru.
Bana bir selam verip rüzgâr gibi geçiyor. Arkasından bakıp kalıyor ve bugünleri yaşadığım için kendimi memnun hissediyorum.

Ne tatlı şey bu küçük yakınlar...

Demirden dağ olsa dayanamaz senin azaplarına,
Eriyip gider güneş altındaki bir kalıp yağ gibi,
Ne demirliği kalır, ne dağlığı,
Çünkü azapların dağlardan büyük,
Demirlerden ağır,
Azapların yüreğe sağlanan demirden mızrak,

Nuh diyorsun, peygamber demiyorsun.
Nuh nicelerini kurtardı bir büyük tufandan,
Sen bir beni boğdun tufanlarına,
Güvercinler salıverdim sulara bir ömür boyu,
Bir tek güvercinim dönemedi senden bana doğru
Ağzında bir tek küçücük zeytin dalıyla

Arı gibi sana uğruyor yüreğim,
Kelebekler, kuşlar gibi sana uçuyor,
Seni arayıp duruyorum yıldızlar gibi,
Mehtap gibi,
Kumlarında ayışıklarının oynaştığı kumsal gibi,
Kumsalı öpen dalga ben oluyorum,