Aynalar masumdur, gölgeler kahpe
Gerçekler ufukta siluet gibi
Sıradağlar vadi, çukurlar tepe
Bataklıklar güle memleket gibi
Yarenlik çıkarcı, dostlar müşteri
-I-
Çantamı getirin, zil çalmak üzre
Nedense kimseler duymuyor beni.
Okula gittiğim anı bir kere
Kaçırmazdı annem; peki o hani?
Kırmızıydı aşkın tarifi ben de
Nar kırmızı, gül kırmızı, kankırmızı…
Nar bozuldu, gül kurudu sayende
Dalgalara kaptırdık koca Karadeniz’i
Bildiğimiz, namlu ucunda kurşun,
Bir kadın tanıdım
Bir kadın ki toplamış gözlerine cümle âlemi
Bakmak cesaret ister.
Önce yaşıyor sandım
Oysa ne âlem umurunda onun
Ne o âlemin.
Artık düşünemiyorum
Bıktı beynim emir almaktan kalbimden
Özledi, kurumuş gözbebeklerim ağlamayı
Özledim seher vakti kalbimdeki ürpertiyi
İmamın ezan sesini…
Akşamın kızıl ufku,
Al beni buralardan.
Kalmadı şevk ve çoşku
Ne yarenden ne yardan.
Isıtmaz artık Güneş,
Karanlığa seni sordum ay dedi
Sığındım bu yüzden yar gecelere.
Aklım, gönle bu sevdadan cay dedi
Gönül, aklın postunu serdi yere.
Yalnızlığa seni sordum say dedi
Bugün üzerimize bir başka doğsa güneş;
Örneğin şafak yeşil veyahut mavi atsa…
Renk cümbüşü halinde zulmeti boğsa güneş,
Tek bir ışık zümresi tüm kirleri kapatsa…
Bir çift ahu göz olup süzse kirpiklerini,
Hasretin içimi yaktı yakacak
Gönder aşkına yar, iki damla su.
Sana ait ruhum çıktı çıkacak
Can vermeden gülüm çıksın yola su
Giderken yanmasın çile yolcusu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!