İsmail Uysal Şiirleri - Şair İsmail Uysal

Ben dertliyim, derdim bana yar demiş.
Derman arar isem yardan düşeyim.
Avucumda, zehir zakkum var demiş.
Kana kana içmez isem eşeğim!

Derdim bana, benden daha yakındır.

Sen bir gülsün, güle bülbül yaraşır.
Baykuşlar iline girme Kadınım!
Lenetlidir, seni olmaza taşır;
Gonca iken dalın kırma, Kadınım!

Ağaç yaşsa kesilmez, su verilir.

Iraklı Çocuklara;

Baba birşey desene, uçurtmamı vurdular,
Gözünü kan bürümüş, yeşil, vahşi ordular!

Ben ne yaptım onlara, bilyesini mi çaldım?

Ay düşünce pencereme
Neden seni hatırlarım?
Uykum kaçar gözlerimden
Sızı dolar hançereme
Şaha kalkmış anılarım
Başucumda külhanbeyi

Gözlerinin içinde nice âlem gördüm ben
Her âlem yüreğime başka bir yük taşıdı
Seninle kâbusumu bile hayra yordum ben
Yarama bastığın tuz, kederimi kaşıdı.

Gözlerim gözlerinden çalsa ıstırabını

Yıllar, yıllar geçti üstünden
Akrepler yelkovanı kovaladı
Ay Güneş’i…
İlkbaharlar yazı getirdi
Hazanlar, kışı…
Ey burjuva kızı

Yaz da bitti yine sonbahardayız
Yaprak sarı, çiçek hasta, dal yorgun.
Yan yana dursak da uzaklardayız.
Bakışlar mat, adımlar kıt, yol yorgun.

Sadakat ihanet ile basıldı.

Sarmalarken ruhumu, karanlık düşünceler
Açtı perdelerimi ışıldayan bir çift göz.
Ey süfli yaratıklar, sizin olsun geceler!
Kopardı sizden beni, sevda yayan bir çift göz.

İçinde kâinatın en mahrem duyguları,

Dokunamadan ellerime parmakları
Kaydı ayağımın altından yer
Yüreğimde ateş, gözlerimde yaş, şakağımda ter
Kırıldı yetimin oyuncakları
Yar gidiyor
Konuşuyor yüreğim beynimle

Sen şimdi gittin ya benden sevgilim
Ardından mutluluk dileyeceğim!
Gözyaşı bekleme diye ey gülüm
Gözlerimi kana bulayacağım!

Geçer zaman geçer, bilmez dur durak.