Bülbül merhameti var kartal bakışlarında
O gözler ki annelik şefkatinin nurudur.
Bir kahraman havası çocuksu nazarında
O gözler ki ezilmiş insanlık onurudur.
Dağ gibiydi yüreğim, şimdi hırçın bir deniz
Kocaman bir bahçe kapısından girmek içeri,
Kocaman gözlerle bakan çocukları selamlamak,
İçindeki hüznü kurban vermek kocaman umutlara,
Gülümsemek inadına, yarına dair;
Umut, sevgi, emek, merhamet ve sair
Unutulmuşluklara,
Bir zaman bağda bir gül vardı dostlar.
Ahu gözlü, huş bakışlı maraldı.
Şimdi yok, baharım zemheri kokar;
Hayat can özümü elimden aldı,
Kurudu gülistan, bağ gülsüz kaldı!
Tarifsiz bir hüzün kırışığında
Kalbimi ikiye böldü gözlerin.
Kederden bir demet var kucağında
Kim ne yaptı neden doldu gözlerin?
Ey güzel! Nedir bu matemden nazar?
Yar seni son gördüğümde
Göktekiler kuş değildi;
Kederimden meleklerin
Başları öne eğildi.
Yar seni son gördüğümde
Ağa Lakaplı Dostum, Ahmet Çiçek’e;
Ağam dinler isen maruzatım var
Birkaç sual ile birkaç muamma…
İlmine muhtacım n’olur cevap ver
Aşkın dili söz mü, nazar mı, naz mı?
Kimsin, nesin, hiç sordun mu kendine?
Dön de bir kez aynaya bak İsmail!
Aç gözünü, kulak ver efendine
Seher vakti uyuma, kalk, İsmail!
Nedir ki sebebi rahatlığının?
Hangi yana baksa garip gözlerim
Bozulur intizam ters yöne yürür.
Çiçekleri ben bir başka severim;
Gülün rengi solar, menekşe kurur.
Hangi yöne dönsem heyelan olur,
Seni tutmayan elim, vücudumda fazlalık,
Seni duymayan kulak, ağırlık yapar başa,
Sana gelmeyen ayak, ha sağlamdır ha kırık,
Seni sevmeyen kalbim, çarpmasın artık boşa.
Seni gören gözlerim, daha bir güzelleşir,
Yoksundum,
Yoksul değildim lakin.
Kese kâğıtlarına sarılı kocaman umutlarım vardı.
Yorgundum,
Takatsiz değildim oysa
Şakağımdan yanağıma akan umutlarım vardı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!