İsmail Aksoy Şiirleri - Şair İsmail Aksoy

Babam Genovevo Gutierrez
Monterey'de öldü, Zapata'nın
peşinden gitmişti. Geceleri kısraklar
yakınında evlerin, dumanı
hükümet birliklerinin, rüzgarda kurşunlar,
mısır tarlalarından fırtınalar.

Cep saatiyim, iyi çalışırım.
Caddeler kertenkelemsi çatlaklardır
Sarptır, saklanacak delikleri vardır.
En iyisi çıkmaz sokakta buluşmaktır,

Aynalı pencereleriyle

Juvencio, kimse tanımıyor senin ve benim gibi
gizini Boroa ormanının: kimse
bilmiyor üzerinde fındık çalısı ışığının uyandığı
kırmızı topraktan bazı patikaları.
Kulak vermezlerken insanlar bizlere bilmiyorlar
ağaçlara ve çinko damlara yağan yağmuru duyduğumuzu

Sevgili dost, ağlama, aslan yatağıdır dağlar.
Yiğitlerin kelleleriyle örülür kurtuluşun duvarları.
Zorla, savaşla, güçle elde edilir yüceliş.
Boyun eğen esirdir, haydi, yücelere çıkalım.
Özgürlüğün sarayı çok yüksekte, yücelerdedir.
Kellelerimiz için iki yer vardır yalnızca.

Kaç kilise vardır gökyüzünde?

Niçin saldırmıyor köpekbalığı
o korkusuz deniz kızlarına?

Bulutlarla mı eğleniyor duman?

Ey Kader, duy dediğimi!
Canın istediğinde zindana atarsın bizi!
Bir darbeyle durur çarkın:
Mağrurluğun çarkıdır hızla dönen çarkın!
Kayıp giderken düşüncelerimizi devindirirsin:
Hiçbir şey sonsuz değil ki –

Yürüyelim beyaz karda
Sessiz bir yerde;
Sakin ve yavaş adımlarla,
Durgun bir gidişte,
Beyaz danteladan yaşmaklar altında.

Düş gördü So-Shu,
Ve düşünde bir kuş olduğunu gördü,
ve bir arı, ve bir kelebek,
Niçin kendisini başka bir şey olarak
hissetmeye çalıştığı konusunda ikircikliydi,
Hoşnutluğu bundan ötürü.

Kış geldi çattı,
Şakıdı lavta, lanet olasDüştü yağmur ve lekeledi yarı erimiş karı,
Ve rüzgâr nasıl da çarptı!
Şakı: lanet olası.

Kaydı otobüs ve eğdi bizleri,

Kadın bedeni, ak tepeler, ak baldırlar,
bir dünyadır açık kasığın senin.
Benim hoyrat çiftçi bedenim kazar seni
ve fırlatır oğulunu toprağın derininden.

Bir tünel gibi yalnızdım. Kaçardı kuşlar benden,