Dedem kaptanmış,
dedemin dedesi de
Beni bilirsiniz aceminin tekiyim
İki sıska küreğin ortasında
Gökyüzünü silkelerim ardıma doğru
Denize doğru
İkindi vakti
Renkler turuncu, az biraz kahve
Hüzünlü gülümseyişte çiçekler
Rüzgâra doğru
Mavi gökyüzünden yeşil suya devrilen
ahşap kulübeydi papatyaların parmaklarından
Güneş batıyordu
Hava efsun kokuyordu
Ayak izleri kaybolmuş, yalnızlıkları içindeydiler
Geçmişlerine karanlığı besteleyip
Sonbaharın son nefesleri
Dolmabahçe solgun yapraklara bezenmiş
Çığlıklar hıçkırıklar
Kulübe yakılmış, salıncak ipleri kesilmiş
Papatyanın ölümü
Özlediğimde
Gözlerimde bulacağım mavi gökyüzünü
Özlediğinde
Bakışlarınla dokun martılara
ve saçlarını okşa
Parmak uçlarım geziniyor olacak ipeklerinde
Sabahları evinin önünde deliden rol keserdim,
Islak ağaçların ardından seyrederdim dalgaya kesmiş saçlarını,
Asfalta çivilenmiş ayak izlerini takip ederdim,
Gözyaşlarını göğsüme sürerdim,
aşkını tenime,
Avucumdaki derin izleri takip etsen,
Küçük bir başak
Küçük ki küçücük
Hasattan çok olmuş çıkalı
Küçük kırmızı başak
Kala kalmış gömleğimin sol cebine takılı
Gölgeleri takip eden, küçük kızın yanıp sönen kirpikleri
Kırmızı lekeler bırakıyor buğulu camlara
Kan; ya sızıyor kaldırımın kenarından
ya da bir kuduzun dişlerinde
Hayal kuruyor cinayet izleri silercesine
Tüfeklerini sürükleyen askerlerin ölgün bakışlarında çığlık
Gece sakin
Sakinim
Caddeye bakıyorum pencereden
Dökülen yapraklardan okuyorum şiirimi
“Hani iyice tanısan beni
- İkinci bölüm
Bizim harcımız dostum
Göçmen kuşları seyretmektir
Kanatlanıp deniz üzerinde uçmak neyimize
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!