İrfan Bakırcı Şiirleri - Şair İrfan Bakırcı

bu sevdanın sonu varmı.
veya bitmesi gereken bi yer.
tükendim.
bittim.
kaybettim.
sana sözüm yok hata benimdi.

kuşlarmı söyledi bu yalanı.
hala seviyormu dediler seni.
hala arıyormu dediler katran karası gecelerde.
inandın mı hala seni sevdiğime.
vazgeçmiş olmasam aşkından
sana yazılan bu veda şiirleri niye.

elini çekipte ayrılma benden.
bu yılların verdiği sızının kuraklığı.
öyle sönük bir yıldız misali kayma ömrümden.
ah yar sensiz olamam.
kor misali düşsede zulmün üzerime
ah yar yanarım ben seni yakamam.

bu hayatı ben istemedim...
mutlu olmak benimde hakkımdı.
ben istemedim böyle uzak denizlerde,
adını dahi duymadığım definelere kulaç atmayı.
istemedim faili meçhul sokaklarda,
aşina olmadığım suikastlerde yıldız uçurtmayı.

arama boşuna.
yok artık dudağımda ne tebessüm
nede o ömrümün sebebi adın.
sana yaşadığım günler geride kaldı.
artık kendime ölüyorum.
bakma öyle sana değil bu tebessüm

beni sorma esmer kız.
nereden geldiğimi,
nereye gittiğimi sakın sorma.
sadece bilki amansız bir yaşam işgalindeyim.
sırtımdaki hançere muhalefet,
hayata direnişlerimin semere verememesi derdindeyim.

belki karşılaşmışızdır bir iki durakta
lakin aynı otobüste
aynı havayı teneffüs etmediğimiz kesin.
okuldan eve gittiğim otobüsler kar soğuk
oysa ateş kadar yakıcıydı nefesin...

yıldızlar yitik.
fallar ziyan.
gel bir akşam üstü.
gel soğuyunca kanayan yaran.

acıtma canını sözlerimin.

sana değil bu şiir.
senden öncekinede, sonra geleceğede....
gelişen dünyada,
değişen acılarımızın olmasından daha doğal,
daha gerçek bir musuki varmıdır
derin kahırlar makamında.

mevsim titrek bir sonbahardı,
ben yaramaz bir çocuk.
matematikten kırık not almıştım.
korkmuş sonra evden kaçmıştım.
görüyordum.
annem pencereden yolu gözlüyordu.