İrfan Bakırcı Şiirleri - Şair İrfan Bakırcı

yapma be Yusuf abi! ..
bu kadarda bayat şaka olmazki.
etme be..
bir şiir böylede yarım bırakılmazki...

psikolojik sorunlarım var senden yana
ansızın patlak veren sosyal platformlarda.
sosyo ekonomik problemlerim var
sabaha karşı tekel bayi kuyruklarında.

benki;

umman bir yalnızlığı
daracık bir oda içinde
teksir kokulu bir yatak
ve aşk şiirleriyle bezenmiş
bir tahta masayla yaşamaktır gurbet
ve ölmektir

bilmiyorsun...

sana olan zaafımı farkettiremediyse gözlerim,
suç benim değil...
vedanın yaşattığı hüznün,
buğusundandır gözlerimin manasızlığı.

bu defa ben gelmeyeceğim.
nafile, bekleme...

sana mecbur olduğumu biliyorum.
yinede o zamansız kapına düşüşlerime,
bir son veriyorum.

uyuttum bütün düşleri
gece yarısı kabuslar avucumda.
tatlı hayallerim artık ziyan.
sus...
yalan.
hani, senmiydin beni anlayan.

sen uçsuzluğun en bucaksız ucunda
hep barlarda, kollarda
kominizmin halkına bahşettiği bir nimetçesine
sınırsız anason tüketilen sofralarda
tamamı içilmeden söndürülmüş;
belki ikinci turunda halden geçirmiş

vakit hep geçti benim için
geceler uzundu, sabahlar imkansız
tükenmişti umut
tükenmişti vakit
elde olan yokluk birde gururdu
talihsizlik bu ya

her sabah acıyla, düş kırıklarıyla uyanırız biz,
çünkü yine dün geceki gibi kederli,
dün geceki gibi yanlız
dün geceki gibi çaresiz bir gecenin bizi beklediğini biliriz.
gün boyu hiç değişmez yüzümüzdeki hüzün,
hiç bir tebessüm uzun süre konuk kalmaz dudaklarımızda

bilemedin.
oysa ben sevmektim.
senin için ölmektim.
seversen köle
yok desen gitmektim.
bilemedin.