İrfan Bakırcı Şiirleri - Şair İrfan Bakırcı

yağmur yağdı sandım,
ağlıyormuşsun.
vakit geceyi bulmuş haberim yok.
korkarım ben karanlıktan,
yağmurlarda içimi üşütür.
sil gözyaşlarını,

tadı yok akşamların, fazla karanlık.
sabahı yokki bu şehrin,
ne bilinsin aydınlık.
kafalarda bin soru direnişe dair.
kafalar allak bullak.
ve herkesin yan cebinde bir sevda varki yarım yamalak.

Korku ve endişelerimi sırtıma vurup;
başkoydum bu davanın yoluna.
kan gövdeyi götürene dek savaşacağım sevdanla.

ümit bu;
olurya bir sabah,

sana tarifsiz sendromlar içinde yazılan son şiirim bu....
artık paralamayacağım kendimi,
ıssız gecelerin mum ışığı yalnızlığıyla.
bir soysuz hüznü geride bırakacağım,
adı adına yeksan.
bir kara leke diyeceğim.

sabah mı oldu bir ıslak sesinle..
günmü doğdu sanki bir puslu, ziyan, yitik silüetinle..
aklıma mı düştü sanki hayalin.
zihnimi mi kemirdi sanki eksikliğin.

yalnızlık şarkılarım bir namussuz akşama

bakarsın vazgeçilmez gecelerden
karanlık ben olurum.
bakarsın yıldızlar kayar yücelerden,
biride sen olursun.

gönlünün hırsızını ararsın belki,

aşka düşmüşüz yaralardan bize ne.
kan revan akşamlar
alacakaranlık yalnızlıklar
ve kahrolası umutlar
sitemkar.
ama bize ne..

daha vaktin çok,
acele etme.
ağlama çocuk.
aşkın bütün kahrı aşk olmasında.
yapış yakasına hayatın,
bir tekmede sen at konserve kutusuna.

sustum..
diyecek sözüm kalmamıştı bu aşka dair.
zaten gidişinin yasındaydım.
bir insan bu kadar yaralayıcı bakabilirdi giderken.
işte ben o uçurumun kıyısındaydım.
sessiz bir ölümdü aradığım.

dönemem sana.
öyle uzak diyarlara savurduki verdiğin kahır.
öyle sonsuz derinliklere saldıki hicran fırtınası,
çaresiz kaldım sayende,
bir hüzün denizinin tam ortasında.
artık tek ümidim sen olsan bile;