çözdük ayak bağlarımızı
çekildik kör kuyulardan
ayrı bir yerde duruyoruz şimdi
kalbimizin uçarılığına eşlik ediyor bedenimiz
dünya dar geliyor bize
avuçlarımın içinde ibrahim
her sabah kutlu yol düşlerime giriyor
çiğ düşüyor gül yapraklarından mabedime
mahsun kalmak sır olmak kadar gizemli
yeşil gölgeli bir seccadenin derinliklerinde
belki de cennet aramak kadar imkansız
aşk istiyorum
kalpten kalbe konan kelebek kanatları gibi renkli
kudümlerle düşünüp neylerle ağlayan ahenkte
tuz kadar mübarek, ekmek kadar aziz
toprak gibi bereketli, su gibi temiz
ve sonra seni yaratan Rabbinin adıyla oku dedi
ey bir kan pıhtısından ibaret olan
nasıl azat edilecek şehrinde dolaşan köle
özgürlüğün ilk yağmurları düşerken tenine
alevlenen vicdanlardan oluşan her ateş
seyret bak ,bir volkan kadar ne güzel de yanıyor
ya zahit
tefekkür etmek için sus
ibret almak için bak
zikretmek için konuş
diline sahip ol
sükut et ki, selamet bulasın
bak evlat…
kendinle ne kadar samimisin
sözlerin ne kadar içten
sevdiğinde ne kadar dürüstsün
yoksa söylediklerine kalbini inandıramıyor
bir ikinci ses mi duyuyorsun
nefesimden her yayılan ısı
soğuğun içinde yok oluyor
her yerine dağılıyor şehrin
en tenha ve sessiz uzaklara
soluk soluğa koşup
uzanıp gidiyor sonsuza
öyle sanılıyordu
oysa gitsen de kalsan da candan olacaksın
öyle demiyorlar mıydı
kalmaya direnmenin kime faydası var
ölümü geciktirmek kime hayat bahşeder
durduramadığın ölümü bir anlamla doldur
hakikat bizim yitik malımız
hakikatin bizim bağırıp çağırmamıza ihtiyacı yok
hakikat bizim kas kuvvetimize minnet etmez
onun duruşunu tavrını
onun edasını sözünü
kendimize ram etmek gerek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!