İlyas Kaplan Şiirleri - Şair İlyas Kaplan

yıldızlar gökte
dudaklarında ıslak gülümsemeler
aşk çölünden
aşk dağına durmaksızın
yürürsün
elinde yanan çerağı

ahenkle başlıyor her şey
yaşamdan ölüme yol alıyor
yollar kısalıyor zamanla
kapısız ,duraksız, ihtimalsiz
24 saat
gece ve gündüz

tövbe darbeleri dokunuyor tüm hatıraya
pişmanlıklarla mühürlüyorum bütün günahları
bir daha açılmamak üzere ebediyen
bu yüzden semavata doğru açık ellerim
ayak uçlarım mıh gibi çakılı arz-ı zemine
uyku pasifliğinde uyutuyorum göğsümdeki kini

mavi çiçeğin açtığı bir sabah vaktiydi
bir ışık yağmurunun içinden akıyordu zaman

altın sarısı bir gök
kırıldı orta yerinden
buğusu vurdu üzüm salkımlarının üzerine

mavi çiçeğin açtığı bir sabah vaktiydi
bir ışık yağmurunun içinden akıyordu zaman

altın sarısı bir gök
kırıldı orta yerinden
buğusu vurdu üzüm salkımlarının üzerine

içimde bir öfke taşıyorum bana karşı
beni adam etmek ümidini de yitirdim
bir takım zanlar içindeyim
beynim kanıyor
fikir kıvrımları arasından akıyor siyah bir kan damlası

senden başka kim var ki
zatında bir olduğun gibi
zatının gereği ilahlığında da birsin
rablığında, mülkünde, ilminde
kudretinde de

şerler ne kadar büyük olursa olsun,
sıkıntılar ne kadar acı,
elem ve ıztırap verirse versin
ruhum kirlenmez ,kalbim imansızlıktan uzak,
aklım , yanlış anlayış, yanlış düşüncelerden halis
beni koruyan Rabbime sığınırım

Sevgilimsin;
mislin yok, benzerin yok, ortağın yok, eşitin yok ve zıddın yok,
ne çoksun,ne üçsün, ne de iki
bütün yönlerden eşsiz, bir tek ve biriciksin
parçasız, bölüksüz, ortaksız, eşsizsin
varlığın vacip , tapılacak ancak bir teksin

ufkumun gri boşluklarına özgürlükler doldurdum
azabına duçar yedi rengin çığlıkları
kırk parçaya sarılmış gönlümdeki ışıkları
bilmiyorum kaç kez ağladıklarını

bilmem ahvalini kandili sönmüş gecelerin