Yapraklar sararıp düşerken sessizce
Rüzgar fısıldıyor adını, usulca
Elimde bir fincan çay
Soğuyor.
şimdi seni ağlatan kişi
daha önce yüzünü en çk gülümsetendi
en güzel hayalleri birlikte kurduğun kişi
bizler aslında
içimde bir ateş bir ateş ki
yanıyor, yakıyor
kıvılcımlar saçıyor üzerime
her zerrem sessiz ilticalar da Anda
umutlarım çarmıha gerili yüreğimden kopmuş
bir hüznün vardiyasında bahtımı karşılar yalnızlık
düşerim menzilsiz yollara
her fecir vakti
sen gizli sırları bilmezsin…
yüzlercesinin yüzü yırtık
yüzlercesi suçsuz, günahsız
esir olmuş
toprakla karışık ,kaskatı
kupkuru…
ayna ayna söyle bana ben kimim
her sabah sihirli aynanın karşısına geçip
pamuk prenses masalında
sorulan sorudur bu
ey ilahım, beni terbiye edip yetiştiren sensin,
benim bütün varlığımı veren
bütün muratlarımı verecek olan
ey ibadet ve kulluk etmek borcum bulunan mabudum
rabbim, tek sığınağım, penahım sensin
gitmek bazen
uzaktakinin bize aşina gelen sözüne de uzanır
o bize ait hatırayı
uhde ya da umut notlarını hatırlatır
hangi yolla ele geçirdiysek
aynı cümlelerde buluşturan
senle aramda
kaç günbatımı yaşandı
mart soğuğuyla her yanı ıslanmış
yıldızları seçiyorum tek tek geceden
rüzgar o kadar serin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!