ebabiller uçurarak gidelim bu diyardan
derin uykularla emzirdiğimiz gecelerden
göğe açık avuçlardan ruhumuz kanatlansın
matem dolu sabahlar olmadan
yıldızlar misali dolunay düşlerine gidelim
çoğu zaman aklıma eski şarkılar gelir
şarkılar eski radyoları, eski sesleri çağrıştırır
şimdi o eski radyolar yok
eski sesler, eski şarkılar maalesef işitilmiyor pek
hüznün en koyu ağıtını çalıyor rüzgar
kanatıyor up-uzun ıstırapları
yağmur yağıyor acı acı …
tenden ciğerlere değiyor soğuk
evlerin avlusunda ağlayan kadınların yüreğine iniyor toprağın kokusu
kaç kez yuvarlanıyor boşluğa karanlık pencerelerden seslerin uğultusu
ruhumuzu şer ile şerh ettik
imkanın en dar kapısında oturup
esir kentlerin mahpusları gibi
puslu sokaklara serpildik fırtınalı akşamlarda
göz kapaklarımıza kan damladı
her karanlıkta yağmurlar büyüttü acılarımızı
feryadın en çığlıklısı yığılır düşer kulaklarıma
ayıklarım acılarını uykusuz gecelerin
çocukluğumun gözyaşlarından tanırım onları
kaç kez umut olmuşlardı düşlerime
hayallerimin müşfik anlarına ninni
iki yıldız eğer kavuşursa birbirine
öyle fırtına koparmış ki yeryüzünde
uçamazmış güvercinler
kapı açılırdı
içeri ilk sen girerdin
duygularımı
sokaklarda unuttum
bolca sukut bıraktım zamanlarına
hayallerimi, kayıp bu kentin ...
amaçsız sevdalardan teşekkül garip hislerimi
saatleri yarım kalan bir hikayeden
oysa insan da topraktı
bir toz kasırgası
yerden yelpaze biçimi havalanacak
iç içe bir sürü helezonlar çizerek yükselecek
bu sabah zihnimde sıralanır heyecanlar silsilesi
kalbimde inceden bir rikkat
çoğu zaman temas etmediğim nice elzem husus
aklımı meşgul eder durur
içim içime sığmaz
öpülecek bir anne eli
Hava birdenbire kararır,
dünyanın rengi solar,
aşılmaz bir sessizlik duvarı çevremizi kuşatır.
Maziyi ayakta tutan o tel mi kopmuştur,
kalbimizde özenle kuruttuğumuz yaprak mı çatırdamıştır,
uzaklarda bizim için dua eden kelebek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!