İlkay Coşkun Şiirleri - Şair İlkay Coşkun

Beyaz Türk

beyaz olmak için
çalışır çabalar, hır gür
bilmezler ki insanlar
zar tutar tüm ömür

Bir Numara Büyük Gözyaşı

elimdeki taşı fırlatmayı ne çok isterdim
yada Arap gibi ayakkabımla alnının çatından vurmayı
azda olsa yüreğim soğusun diye
suriye olsun mısır olsun filistin olsun

aşk

bu nasıl aşk?
çocuk olursun 'küçüksün' derler
genç olursun "mantık” derler
yaşlı olursun 'a ne ayıp' derler

Akil Oyunları

helvası yendi arzularımızın biz yaşarken
susuyoruz bi’an teneşir teslimiyetine
duman bakışlarda üşüyen
dağçiçeklerini ısıtıyoruz koynumuzda

Cinnet

göğü tırnaklarınla kaşıyabilirsin
ateş edebilirsin sırtını dönüp
mertsindir oysa geriden geriye

Filistin

yarası sıvazlanan toprakların
az baba çok anne çocuklarıyız
bombardımanda ölmesek dahi
yalnızlığımızla biliniriz sonunda

esmer çocuk

deniz görmemiş bozkırın çocuklarıyız biz
nereden bilelim balığın çeşidini, denizde kulacın nasıl atıldığını

kuzukulağı, kenger, çakır tikeni sarmışken çevremizi

gömü

tarihin derinliklerine gömülüp
bir gömü daha doğurur hayat
ağırlanır has kuyumcu tezgahında
derinleşen söz dal budak yayılır

Biz Türkler

küpe yaptım bütün öğütleri kulaklarıma
yolculuğa çıktım, hayallerimin peşin sıra
kendime bir yâr, yâren bulayım diye

Boş Çerçeve

gece gündüze yanıkken, bir şair neden susar
en uzağa, en dibe yollar uzamakta. Doğru
namlunun ucundaki gölge, gözkapaklarına taşır rüzgarını
sırra kadem yıldızın hepten kuyruğunu salar