İlkay Coşkun Şiirleri - Şair İlkay Coşkun

Selam Ver

toprağa, kuşa, kurda, ağaca
yoldan geçen vatandaşa
yuvasından çıkan karıncaya
selam ver

Şemsdeyiz

gurbetlerde yolumuz büryan yürek közdeyiz
çok acılar taşıdık şimdilerde düzdeyiz

haz vermez cismi sevdâ gönül ehli özdeyiz

Sokak Gazeli

genç kız gülümsüyor yüzüme balkonda
küfür savurarak geçiyor yanımdan bir çocuk
yeni yetmenin biri sigara tüttürüyor köşede
bir başkası, liselinin ardısıra koşturuyor

Sisi Kandır Gözlerinde

aynı duaya âmin derken
ikilikti farkındaydık

barut kokan nefeslerde

Susku Bağlamacı

dikeli direk, kıymık başı özgür
özgüven toplanır sıyrık yanlarından
dönüp içre, kolalı zeminde kaypak
kaydırır kalbini koskacaman ayrılık

Tıkandı Baba

Sultan Mahmut dolaşmaya çıkar tebdili kıyafet
kahveye düşer yolu, maksat ahaliyi ziyaret

kahvede, “Tıkandı Baba, çay getir, çay götür”

Var Kaybı

hiç söylenmedik bir söz
ayağı kırık ağıt, suçunuz değil
karanlıkta hep güz sancısı

Vasiyetname

neyim var ki hüzünçekerlikten başka
deniz kenarında sahipli sahipsiz bakarkat
bir yudum acı kahvenin tadımı alınır
dağ birikmiş düş kırıntılarıyla eşiğimde

Mençuna

Vildan’ıma

burası hep özgür mavi
yanarım diye hiç korkmuyor orman

Oniki Eylül Şiiri

aşkları hüzne taşıyan son mevsimin ortasındayız
uzandığım çimlere gömülmeden geldim yanına
teğet geçen renklerin sarhoşluğunda hizalandım
ayak sürümelerin boşuna, kozasından çıkarıldı eylül