İlkay Coşkun Şiirleri - Şair İlkay Coşkun

adalet

ay ve güneş aynı yerde durduğu
kainatın yazısında adalet
bol bol nimet insanlara sunduğu

Âdem’in İlim Kitabı

’Aşk meydanı, erenlerin ve bilenlerindir’
Hünkar Hacı Bektaş

bir çocuk daha doğar, bir bilge daha ölür ardımızda yeniden

ağıt şiir

en içten sözcüklerle
ölümlerde söylenen
şiir

Altıncı Şehir’e

ne denize düşeriz
ne de düşman içine
vatanın tam ortasında

altıyüzelliyedi

karteks ve keson dolaplarınca saklanıp
yangında ilk önce kurtarılacak gibisin
sümenaltı resmiyeti kadar tek başına
kaç müdürle uyuşmazlığın olacak senin

Anadolu'da Zaman

kanayıp bütün ağıtlarda anne oluyor anadolu. iyileşemeyen bir yarada baba. arkadaş oyunlarında çocuk sesi duyuluyor. hangi coğrafya tamir ediliyor bak yine, çok bıçak keskin duruyor. ağır yaşam sancısından omuzlara düşen ağırlık yorarken bedenleri, boynu muskalı çocuklar büyüyüp serpilecek. pusattan yük, geç olgunlaşmış dünyada yine defaten üzülecek. su değdiğinde ırmak, güneş değdiğinde fotosentez yurdu oluyor. yenilen ayazlar unutulurken en yakınından vurulacaklar uyansalar gayri. ah! hangi coğrafyada yaşanılan gerçek anadoluluk, yâre benzemişlik mus’af huzuru bu olsa gerek.

bu kadar karanlığı sırtında taşıdıktan sonra gün olup şafak doğacak, gözlerine umut ekilip masivaya ziya olacak. yürekleri soğutan ırmak olacak. kurtuluşa yol verip aksın doludizgin, erken kalkan kuvvet bulup dönmesin gerisin geri. ocaklar daha gür tütüp yanı başında oba olsun, boy olsun, kır atların mahmuzunda hakanlar bulunsun. lahuti sesle çınlayan göksema, bozkırların tüfengini kuşanıyor yine yeniden. bir yürekten diğerine yeni şıvgınlar büyüyüp kocaman bir güvercin oluyor. çocuklar gibi kuş uçuruyor. vatanın asil cevheri özünde ebabil oluyor. acemi ruhu her ne kadar hikayelerle yorsa da bir taraftan yeni çağ düzenine gün doğuyor.

Ankara

hastaya ilaç, yolcuya telaş
milletvekiline maaş, zengine dolaş Ankara
kültüre seymen, düğüne oyun
gecekonduya fukara, çocuğa lunapark Ankara

Anlat Bakalım

saçını süpürge etmişliğiyle kalmıştı
silik bir rüyaydı eskiyip düşen
sil beni defterinden sil beni dediğin

Arif Çocuk

gözlerin gözlerin
orta doğunun çocuğu
depderin uçurum çukuru
ne kocamanlık var sözlerinde

Arkeoloji Zamanı
1
kulaklarda büyük bir ezgi, zamanın gölgesi derinlerden... doğu ile batının karşı karşıya gelmesi gibi bir ilk değil sandığından. frigler ve muşkiler gibi güneşin toprakları kavuştağıdır. her batı doğuyu her doğu batıyı taşır, dünyanın yuvarlaklığının yasası böyledir. pisagor böyle söylemiştir ilkin kim bilir. her ne kadar güneşin şiddeti gölgeleri soğursa da güneşe doğru bakışlar daha çok yol güzergâhındadır. sırtlarından geçen yaz sıcağı ve kış soğuğunda antik çağ hep böyle tasavvur edilir.

2
tümülüsün sakladığı gordios gibi her yer lahit giz ana-dolu gözlerinden akan al damlası yas karası, kiralık değil sonuçta. imdi vurgunluk bu murattır gönüllerde yazılı. gözlerine su serptiğinden bellidir. unutulmayan geceler yine çelmeyi dönüştürür. uzun uykuda artık her an pencere ve balkon biçemleri yalnızında insan görünümlü. süzülsün güneş, eşiklere çömel, pencereleri sarmala. demem o ki hangi eskiyi okşayıp eğilecek zaman gerçeğinden... gömülerden sıyrılıp geleceğe devro(la)cak.