İlkay Coşkun Şiirleri - Şair İlkay Coşkun

Karınca

alnın çatında kuzgun bakış
gölgeler kanar göğsüne
ölü merasimi sonrası

Karmate

ve her önüne geçişlerimde, bir bir topladım rüzgarını
karşılaşmalarımda hatırladığım, iki yakanın valsiydi
takım yıldızı aydınlığında taradım saçlarımı. Sana doğru
zirzop yanlarımda biriktirdiğim, sır taşı efsunumdu

...
kefenler biçildi özgürlüklere
kavruk dudaklardan esaret şarkıları duyulur
irin toplar kan damarları

pay edilir atlasım

Köşe Yazarı

nabzını al divitin, mürekkebi hazırla
defterin önünde, savuştur silgiyi
isim ver köşene, dirilt kalemini

İçİçe

Unutulan şiirleri
satır satır ezberlesen
çaresizliğe
çare olsan

Kanadına Taş Değdi / Yaralısın Şehirli

Selam söyleyin köylerdeki mehtaba/ ömür azaldı, yaşlandı köylü artık/ Kalmadı yıldız, köylerin semasında/ cenazeler seyrine gelir sonunda. Yapacağını yaptın şehirli. Virane evler, orman olmuş bağlar bıraktın geriye. Yeni bir dünya, yeni bir hayat kurma sevdasını yüreklere bir kurt gibi düşürüp, köyümün insanlarını yollara revan eyledin. Yıllar sonrasının hesabını yapmadan düş yolculuğuna çıkıldı.

Bohçaları sırtladın, yorganları otobüs bagajına istifledin. Bulgur, un, turşu taşımakla başladı yolculukların. Sabî sübyan bebelerin ortalığı çınlatan avazları eşliğinde yol aldı gurbet kokan otobüslerim. Ayrılık denince, muavinle yapılan bagaj pazarlıkları kaldı akıllarda. Söğüt ağaçları, sararan tarlalar süzüldü gözlerinde. Yamalı asfalt yollarda yol aldın yıllar yılı.

Kalemimin Ucu Kaydı

Sevgiyi kör,
aşkı kanatsız yaptılar,
içini boşalttılar,
sundular bize,yutturdular.

Yarına Epilog

bizim köpek havladı, sokağın alt başında
ihtiyarın elinde bir tas, sırılsıklam kaldırımlar

nidalar ayyuka çıkar, eskilerime göz koyar

Sistem

balkanlardan gelen serin ve
yağışlı hava dağıtır yüreğimi

tersine savrulan lodosta yalpalar

suzi

bol paça giysili
saklı düştün-izinde
avucumuz ağzımızda
gülerdik