İlkay Coşkun Şiirleri - Şair İlkay Coşkun

ehli-keyf

çakır gözleri şüphe götürmez
mevzu oyuncak

nasıl da asılır, mızmızlanır veled

DeRTli Ozan

yitik ozanlarıyız biz mısraların
müebbede mahkumken bedenlerimiz
güneşe küslüğün gibi yakınsın kuytuma
gramofon iğne gıcırtısı eşiğinde

Çocuk Ellerim

umut doldu göz bebeklerime
soğuk yüreğim ray sesiyle ısındı
cebimden fırlatıp sesli oyunları
en yaramaz yanlarıma döküldü

Dar Sokak Gülüşleri

köşelerde kös kös otururken
kukumav kuşları gibi bir aşağı bir yukarı
platonik sevişmelerin var önünde

nazenin bir hafiflik
düne kalkan
umuda düş
meçhule salınım
mahşere yolculuk

Gocamışsın

ektiğini biçip dünyadan geçtin
gocamışsın deli gönül gocamış
yüz yılda yaşasan ölümü seçtin
gocamışsın deli gönül gocamış

Gül Dalı Sen/sizli

ağıtlar birleşir meclislerde, gözyaşları yeniden
uç beylerin fermanları okunur vatan toprağında
umutlarla sırtımızı yasladığımız koca çınardan
yiğitliğin tanımı yazılır, ölüm kucaklanır artık

Eylem

köşe başlarında umarsız oturman
neyin mücadelesidir bilinmez

yaralar açılır atlasında

empati

parçalı gün görme, öte naz umut
ağrı yanlarını koşturur ömür
öngörüde geçiştirilir acı
anladık ki hepsi gerçek

arbede

gözleri alçıda ağrıların
az baba çok anne çocuklarıyız
ilk görüşte düşecek olan
yavuzları alırız omuzlara