İlkay Coşkun Şiirleri - Şair İlkay Coşkun

Kalp Kalbe

Allah
iki göz verdi
iyi görmen için
iki kulak, iki kaş

demiri sertleştiren yağmur
denizine ulaştır beni
dehlizlerinde yıkanırken bedenim
dara düşürmeden öldür beni
dindir sırtımdaki son nefesi

Aspirin

ne çok nefes boğazlayan var tanrım
hercai hare ve meneviş süzgecinde
natürmort nesil yetiştiren bedenin
düşman başına ne büyük ağrı

‘En Güzel Şiiri Ben Yazdım’ Hizası
-Arthur’un güncesi-

uçurumun kenarından bakmasam düşeceğim
her mısranın sonunda şaşırtmasam öleceğim
masalsı bir anlatım işte benimkisi

Kayısı Ağacım

…..
dün gibi hatırlıyorum
ne çarpık dalların vardı
kadınsı ve anaç tomurcukların

Ay Kız

ay kız! sen, benim içimi yaktın
kıştan kalan gönlüme, gülücükle baktın
mutluluk perilerini peşime taktın
yaşa bre talihim, güzelliklere aktın

Bil-me-ce

bil
sana râm olmuş yüreğim
hülyaların kıskacında sabahım akşamım
sevda mısralarında senle hasbıhâlim

Çocuk

taşlardan yollarını yaptığım karınca dostlarım
ayaklarınız toz toprak yıllar yılı
aklımda ki, çamurdan dönemeyen araba tekerlerim
düzine topaçlarım fır fır

Rahmetli

ölümden çok korkardı
annesinin ölüsünden bile korktu
günlerce eve giremedi
zamanı geldi

Yüreğimin Karası

hakkında düşündüklerimi
bir bilsen
bir okusan
bir duysan