Mergis kokulu kadınım
Nergis kokulu kadınım,
gönlümün baharında açan çiçek,
yaralı bir gül gibi nazlı,
bir o kadar da dimdik, cesur ve gerçek.
Newroz’da Gördüm Seni
Newroz ateşi yükselirken gökyüzüne,
Sen güldün…
Ve ben, içimde baharı hissettim.
Yağmurun serin damlaları düşerken omuzlarımıza,
Nisan’da Kar Yağdı, Azad’a
Nisan ayıydı, umut ayıydı oysa,
Gözlerim pencerede, içimde dua…
Ankara’ya kar yağmış bu sabah,
Düşerken her tanesi, Azad’ı andı hava.
özledim oysa seni
vazgeçemeyeceğimi bildiğim halde
mutluluğun için görmezden geldim sevgimizi
özledim özlüyorum unutamıyorum
vazgeçemem ki senden
çık gel artık
Savaş Bitince Umut Toplayacağım
Savaş bitince,
küllerinden geçeceğim zamanın,
elimi uzatacağım göğe,
kırılmış dualardan bir gelecek öreceğim sana.
Sen Ağlayaaksin...
Gün gelecek doğacak güneş üstüne
Yeşerecek solmuş tüm çiçeklerin.
Duvarların arasından uzanan eller Sulayacak,
Bahçendeki tomurcukları.
Gün gelecek doğacak güneş üstüne
Yeşerecek solmuş tüm çiçeklerin.
Duvarların arasından uzanan eller Sulayacak,
Bahçendeki tomurcukları.
Dört duvar arasında onurunla sıkışan
Oğlun gelecek, çalacak kapını.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!