İdris Çetin Şiirleri - Şair İdris Çetin

Tarlalardaki ekinler hasat edilmiş,
Biçerdöverler, ekinleri yarıdan biçmiş,
Boydan boya tarlalar anızlarla dolmuş,
İsraf köşe bucak diz boyu olmuş…
Eskiden tarlalar böyle mi biçilirdi?
Yerde ekinlerden bir parça kalmazdı.

Müslüman arıyorum, ucun ucun her yerde,
Bakıyorum âleme, göremiyorum tek bir yerde,
Biri bir köşede, diğeri başka bir yerde,
Karnı aç, susuz; dudakları ise titrek ve ötesi…

Müslüman arıyorum, bulamıyorum yanımda,

Bir haftalık kelebekler, böcekler;
Mezarlıktan binlerce kalkar iner,
Kuşlar cirit atar, karıncalar hedef seçer,
Böcekler mesken edinir mezarlıkları,
Bir huşu, bir tevhid, bir tekbir nidası;
Hiç eksilmez mezarlıklar arasından…

Halkın iradesi, halk istemese de;
Siz belirli sahada top oynamak zorundasınız,
Başka bir sahada oynayamazsınız,
Sizin kaderiniz bu, bu sahada top oynamak…

Onda değişiklikler meydana getiremezsiniz,

Rahmetin kuşatmıştır, bütün ayı,
Sembolüktür, bu rakamlı sayı,
Rabbim! Sen isteseydin bir ayı değil;
Bin ayı bile tutardık, bu emri duyalı.
Sancılı girdik, senin tomurcuklu bahçene,
Biz rahat, diğer Müslümanlarsa mahzun;

Hamallık yapan milyonlarca insan,
Esir edilmiş, aldığı üç beş kuruşa.
İsrail Oğullarının Firavun’a karşı mücadelesi,
Boğazlarında kalmıştı, Firavun’un kırıntısı.
Zulümden kurtulmak şöyle dursun,
Sözünü bile yapamıyorlardı bunun.

Gözyaşlarından sarkan umutsuzluklar;
Kara bulutları karartır acımazsızca,
Rahmet indirmek için çırpınan,
Sevgi yüklü bulutlara, nefret niye?

Dünyada kardeşçe yaşamak varken,

Okumayı, yazmayı bana,
Öğretmenim öğretti.
Doğru yola gitmeyi bana,
Öğretmenim öğretti.

Hakkı, adaleti gözetmeyi,

Daha yarım asır geçmeden zamandan,
Necip milletin torunu, kaybetmiş benliğini.
Düşünce hissi kalmamış, utançsız hayâdan,
Düşmüşe dönmüş, büyük bir kayadan.
En kuytu köşelerde kaybetmiş benliğini,
Satıyor elindekileri, lakin bulamaz kimliğini.

Ayağımı bastım, kuru tahtaya,
Kalbimle tahtanın arasındaki bağı,
Çözmek istiyordum,
Dikenli teller arasında.
Birini ileri attım,
Diğeri kaldı haftaya.