Efkar Basar Akşamları
Efkar bastı ağlarım
Akşam oldu yine
Rakıyla yüreğimi dağlarım
Yoktur bu acının dermanı
Derler ya;
Aşkın gözyaşları ҫiҫeği ekeverya
Damlar, gözlerimden damla damla!
Derler ya;
Yürümeli insan hep umuda!
Umut mu kaldı ki,
Derler ya;
Aşkın gözyaşları ҫiҫeği ekeverya
Damlar, gözlerimden damla damla!
Derler ya;
Yürümeli insan hep umuda!
Umut mu kaldı ki,
gece, bir başıma,
gece dokunur
gözyaşlarıma,
daha ҫok var şafağa,
uzatma gel,
bölmeden geceyi!
Sensin sığınmak istediğim yürek
Biraz korkak ve ürkek!
Gel, bütün şehirleri edelim terk
Mahsun bakışların kalsın
Yeryüzünde sonsuza dek!
Yağmurlar dinmesin!
Geceler ve Ay Işığı
Ağaçlarla çevrili bu küçük klübe gibi evimde yanlızlığımı paylaşan ve bilgisayardan da önce gelen kadim dostum “Ay ışığı” yayvan düz tepelerin üstünden değil Frankfurt kentinin Main Nehihiri yakınlarındaki köhne evimde yanlızlığıma karşı içimi ısıtan tek bir şey varsa o da ay ışığıdır. Ve sissiz havalarda köhne lambamdan daha fazla odama ışık veren nesne.
Güzel havalarda kendini esmere boğan akşamlara ve geceye meydan okuyan bir kahraman, benim ezeli ve baki dostum. Ortalık akşamın hüzünüyle Batı‘ya doğru gittikçe kızıllaşan geceye dönüşüyle kendini kaybeden güneşten sonra ortaya çıkarak içimizi aydınlatan bir cehverdir o.
Gidersin sessizce
Bilmeden iz sürmeye!
Gece karanliktır engeller
Her şeyi sessizce …
Geriye bir korku kalır
Perdeleri örtülü evlerde,
güneşin doğuşuyla başlamalıyız güne
yağmur yağarken yürümeliyiz seninle,
el ele…
o gök gürültülü sağnak yağışlar eşliğinde,
beraber kağıda dökmeliyiz düşüncelerimizi
bir metinle…
Yenilmişim sana belli ki!
Kuşaktan kuşağa gelen acılarımla
Tutulmuşum yüreğimle sana
Hiç gerek kalmadan bir ‚hoşça kal’a
Sen sırtımı yasladığım koca kale
İsmin parlıyor şimdi
Ben de Mehmet Uzun’un „Keşke bu şehir sadece senden ibaret olsaydı“ dizesinden esinlenerek Gül Yanaklı Prensesim’e sürekli: "Keşke şu koskocaman Evren senden ibaret olsa ne güzel olur” derdim her gülümseyişinde.
O da yine gülümseyerek bana sadece bakardı. Ben de ona; sevmek profesyonellik ister, sevmek yürek ister, sevmek emek ister, sevgi sabir ister, sadakat ister, güç ister, karakter ister, sevmek kabiliyet ister, sevmek savsaklamaya gelmez! Sevmek bütün okların yaydan çıkarak üzerinize doğru gelmesine rağmen o oklara meydan okuyarak sevgiye erişmek için bütün içtenlikle ve samimiyetle mücade etmektir” diye cevaplardım.
Bırakma beni ardında,
Giderken beni de götür sana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!