Bu gün, 20 Mart, günlerden „Dünya Mutluluk Günü“. Birleşmiş Milletler Örgütü 2012 yılında aldığı bir kararla, insanlığa her şeyin maddi güҫ ve zenginlikle verilmeyeceğini, verilemeyeceğini hatırlatmak iҫin böyle bir günü gerekli görmüştür.
Ben, kişisel olarak böyle günlerin ҫoğuna karşıyım, ama nedense yüreğimden gelen insani bir iyimserlikle „Bu Güne“ karşı değilim. Ҫünkü mutluluk, adalet, eşitlik, özgürlük insan olan herkese en ҫok lazım olan değerleridir insanlığın. Tüketime olan aşırı düşkünlüğün doruklara tırmanıldığı kapitalist toplumda yaratılan suni ihtiyaҫlar insanlığa kesinlikle mutluluk verememektedir. Ҫünkü insan, aşırı tüketim ҫılgınlığıyla kendine kendine bile yabancılaşarak hem sosyal ҫevresine, hemde doğal ҫevresine karşı hoyrat tutumları nedeniyle yabancılaşmaktadır.
Bir insanın en ҫok ihtiyaҫ duyduğu birinci şey aҫlık güdüsünün bile üstünde duylan bir ihtiyaҫ sadece „mutluluğa“ olan özlemidir.. Bunu tamamlayan en önemli ikinci şey ise sevgiyle el ele verip ilerlemeye ҫalışan yine mutluluktur. Birbirimize yaklaşırken sesimizin tonundaki ciddiyetin bizim kişiliğimizi yansıtan bir karekter göstergesi olduğunu öteki insan hemen anlayacaktır. Yeter ki, biz iҫten ve samimi duygularla etrafımızı aydınlatalım.
Çiçekler Gibisin
Nisan’a benzer gözlerin,
Gözlerinde Nisan kokar!
Bir tarafta lale,
Sümbül nazlı nazlı sana bakar!
O yıllarda alınması gereken bir karar alarak, bin yıllık feodal islam gericiliğinden Cumhuriyet’e geҫiș zamanın en ilerici adımlarından birisi olduğu iҫin, bütün tarihi eksikliklerine rağmen Cumhuriyet’i yürekten destekliyorum.
Kahrolsun gericilik, yobazlık, cehalet, sömürü, din bezirganlığı ve kadın düșmanlığı. Cumhuriyet Ortadoğu’da ilk kez kadına hak vererek onun da bir birey olduğunu tarihe not düșen ilericiliktir. Gericiliğe karșı cumhuriyetҫi, cumhuriyetҫilere karșı da sosyalist ve Marxistim.
Saygılar!
Derin bir yara var yüreğimde
Azar azar kemirir bedenimi
Zamansız ve beklentisiz gelen kederlerle …
Ben ise derisi yüzülmüs bir Nesimi!
Kayıpedipte bulamadığım kendimde
Derin bir yara var yüreğimde
Derin İzler Kaldı Geriye Senden!
Ҫok uzaklardan geliyordum ben! Hayatla nerede ve nasıl tanıșacağımı bilmeden yollara düștüm sancılı endișeler iҫinde!
Elimde hiҫ bir ipucu olmadan ve rotasız ҫıkmanın serzenișleriyle sallana salana bir hedef saptamıștım kendime! Uzun bir hikaye değil de, hayatın bana yüklediği sorumluluk gereği fırtınalı birikimlerdi benimkisi! Bir bașımaydım hep! Senden önce!
Üzerinde yazılması en zor konulardan birisidir bu kavram. Çok boyutlu olduǧu için incelenmesi bilimsel bir çalışmanın sonucu ortaya çıkacak kadar geniş bir alanıda kapsar. Edinilmesi zor, kaybedilmesi en kolay ilişki biçimidir. Sevgiden de daha aǧır bir yük üstlenen „dostluk kavramı“ insanlık tarihinin de en eski ve en derin gücünü toplar kendi içerisinde… Bir Yunan felsefecisi, Sokrates’in öǧrencisi, Diyojen’nin öǧretmeni ve sinizimin kurucusu olan Antisthene; insan gibi hem kendi cinsinden kaçan, hem de aynı zamanda sosyal olan başka bir canlı varlık yoktur; bunlardan biri kötüdür diǧeri ise doǧaldır“ diyerek insan ilişkilerinin boyotunu her yönüyle açıǧa çıkarmak için çaba sarfetmiştir.
Dilimize Fars Dili’nden gelen „düst“ kelimesinin dost olarak adapte edilmesinden ortaya çıkmıştır. Kelime olarak bir çok anlamı olduǧu gibi dilimizdeki bir çok deyimlerlede birleşerek hayatın her alanına hükmetmiştir. Kelime olarak anlamını sölükler; sevilen güvenilen, yakın arkadaş, gönüldaş, iyi görüşülen ve her konu üzerine konuşulan bir kimse olarak izah edildiǧi gibi başka anlamlarda içermektedir. İyi geçinen, aralarında karşılıklı güven ve itibarın olduǧu kimseler için de kullanıldıǧı gibi, bir şeye düşkün olan, aşırı ilgi duyan kimseler içinde kullanılmaktadır. Toplumsal yapılar ve karekterler deǧiştikçe kavramlarda deǧişikliǧe ve erozyona (yozlaşmaya) uǧramaktadırlar. Bu sebeple dost kelimesi de bir erozyona uǧrayarak; bir erkek veya kadının bir birleriyle evlilik dışı kurdukları ilişki olarakta kullanılan bu kavram bu anlamıyla „dostluk“ kavramından tamamen uzaklaştırılarak kullanıldıǧı için negatif bir anlama doǧru kaymıştır bu anlamıyla. Ben kişisel olarak bu güzel kavramın halk arasında „kapatma“ olarak kullanılmasını kesinlikle karşıyım. Bu bir toplumun ahlaki çöküş boyutunu da kapsadıǧı için kavrama zarar vererek onu zedelemiştir. Maalesef halkımızın yüzde doksanı kitap okuma alışkanlıǧından yoksun olduǧu veya yoksun bırakıldıǧı için; kurduǧu ilişkiler de dostluk boyutunu içermemektedir.
Dostluk bir güvene dayalı kavram olduǧu için başlamasıda güç olduǧu için, bir ilişkide önce güvenin kendine ayak basacak bir zemin yaratması gerekecektir. Ve gelişecek ilişkiden yola çıkılarak önce güven arakasından da kendiliǧinden gelişen bir dostluk ilişkisi ortaya çikacaktır. Güvende gönülle bütünleşince insan ilişkilerinin mimari olan harika bir dostluk ortaya çıkacaktır. Ama dostluk kesinlikle sevgiden ayrı deǧerlendirilmesi gereken edebi bir anlamla deǧerlendirilmelidir. Zaten dostluǧun en büyük özelliǧi de içerik olarak sevgiden başka bir boyuta sahip olmasıdır öǧrenmemiz gereken. Herkesi sevemeyeceǧimiz gibi, herkesle de dost olamamız imkansız gibidir. Ama sevgilerden dostluklarda doǧabileceǧi gibi, dostluklardan sevgilerin doǧması da olanaklıdır.
Bu köprüden ҫok seyrettik
Akan waal Nehiri’ni
Bilmeden bittik
Kendimizi …
Didik didik ettik!
Düşlerimde ki sen
Gölgeler beyaz,
Sen gittin, ama ben sendeyim
Gelmesen bile edemem sana naz!
Düşlerin kentindeyim
Mevsim şu anda yaz
Ve ben seyrediyorum köprüden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!