Son çanlar çalıyor,
Duymaz mısın veronica?
Yanımdasın, hadi sende ağla
Eğme başını, kulaklarını kapatma
O esen rüzgarı dinle,
İşte o benim, benim veronica!
İşte sensiz bir rüya
ama
Rüyanın içinde gözlerin
Tarihi yaşatır her insandan bir parça
Kekeme dalgalar arasında, bu rüyanın izdüşümü
Dalyanlar ve sen
Kaçağın hikayesine düştüm bu gece
Bin umut verildi şaire
Bin kelle ardı idamlık sunuldu
Bahar verildi şaire yanında bir damla su
Bense kaçakların hikayesinde dururum öylece
Altına yattığın son kulübende
İstediğin gibi ancak sen sığıyorsun baba
Hüzünlü sonbaharların bekleyişi
Az önce kalbimde kaldı
Göz kapağıma sıkışan karanlık
Usulca batar çığlığım nefesine
Vedada masal, dilimde işkence doğumu
Her yıl güneşin bu suretinden sızar
Ve hücrelerimde ölüm orucuna uyanır çocuklar
Hücrelerim satılık teki on kuruş
Çoğu zaman dingin bir kadit beden, muhayyeldeki
Çokça öldü sevdaların iklimi
Çokça doğdu zindanların az ötesinde
Azıcık kendimi aradım ve bin kendim öldü
yudumladım zamanın zehrini
dağıtıp sabah rüzgarının göğsünü
bir çiğ tanesi aldım ellere
ve beklemekteyim soğuk taburemde
bir çay şıngırtısı
Ve kadın yudu ellerindeki kiri, kıldı namazını
Sokağa düştü gözleri
Gözlerinde akasyalar, cennet gülleri
Sıktı gözlerini, sıktı ruhunu kadın
Örse yatırmış da vurur kamburuma
Ha şu koca deniz
Benden kılıç benden elmas yontar da
Çürümüş tende can durmuyor be canan
Şű le yayılıyor cevherin makberinden
Acılı gözlere o şű ledir aks eden
Dürüstlüğü sevgiyi içime serpiştiren
O şű ledir gerçekliğe iz gösteren
Gösterin şimdi bana gecenin sahte kandilini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!