Hümeyra Gün Şiirleri - Şair Hümeyra Gün

Sabah yürüyüşümde yolumun üstündeki portakal ağaçları çiçeklerini çoktan dökmüş , küçücük portakalları oluşmuş bile...
İğdeler de çiçeğini çoktan uçurmuş.
Ihlamurlar tam gençlik çağında, her dalı çiçekli... O temizliğin ferahlığını anımsatan kokularıyla sarışın sarışın gülümsüyorlar...(Bana öyle geliyor)

İsterdim ki bir dal koparıp eve getireyim... Ama olmuyor işte. Dünyanın en ferah , ana şefkatini anımsatan kokusuna; iğde çiçeğinden bile fazla alerjim var.
Karşıdan seyrettim uzunca. O rüzgarda salınan iki renkli yaprakları:

Bugün yanı başımda hayıt çiçekleri var. Kimi beyaz kimi mor...Sabah erkenden toplayıp geldim.

Çok severim hayıt çiçeklerini, o da fesleğen gibi , yarpuz gibi bana çocukluğumu anımsatır.

Ben bunları yazarken ,bir Baudelaire dizeleri düştü aklıma...

Yüreğini koru çocuk!
Kirletmesin onu
Çıkar devşiren eller
Unutma o yüreğe ilkin...
Sevgiyi koydu, seni Yaradan
Tanıma sakın düşmanlığı

sana mavi şiirler,
yazmak isterdim Sevgili...
ama Eylül'dü geldiğinde

altın sarısı bir gün batımıydı
hazan rüzgarları esiyordu

Eylül'dür kapıları çalan...
Ayak sesinden tanırım onu ben.
Uzak yakın dostlar, göçerken birer birer...
"Yol göründü" diyor içimde bir ses.
İncecik bir eylül rüzgarı yokluyor yüreğimi...
Bir bağ bozumu hüznü düşüyor zamana.

Farzet ki; daha yolun başındayız
Silinmiş içimize sinmeyen zor yıllar.
Daha düşmemiş saçlarımıza yıldızlar
Yüreğimizde duruyor gök mavisi umutlar.

Farzet ki daha yeni tanışmışız.

vakit hazan vakti...
mor renkli akşamlar
dökülüyor penceremden
odamın loşluklarında
başlıyor bir gölge oyunu
yitirdiklerim , yitirdiğim ...

Karanlık bir yaz gecesiydi...
Yine ayrı düşmüştü gece
Gümüş saçlı Ay kızdan
Öksüz-boynu bükük, suskundu

*

Eylül'dü sen geldiğinde...

İlk kez göç etmedi
Yüreğimden kırlangıçlar
Kapatmadı güneşimi...
Aylak gezen bulutlar

Hadi yüreğim toparlan
Bırak bütün kırgınlıkları
Yaralı kanatlarını kendi elinle sar
Güneşi çağır yanı başına...
Koyul yola... Yürü, vakit boyunca
Bak! güz duvarların ardından göz kırpıyor.