Hümeyra Gün Şiirleri - Şair Hümeyra Gün

bazen siyah beyaz bir fotoğraftır hayat
pencereden gördüğün kadardır gökyüzü
uçup gitmiştir yüreğindeki bütün kuşların
tükenmiştir ezberlediğin tüm kelimelerin
dilin lal olmuştur , takati yoktur tek heceye
oysa, kendini bir de şair sanırsın sen!

Büyütür sevgi her şeyi, birazcık sabırla
"Kurumakta olan bir çiçeği, sokaktaki kediyi,
"Kanadı kırık kuşu, boynu bükük bir çocuğu" dedik...
Gözü kara gezginler gibi düştük yollara
El yordamıyla yürüdük el ele...
Yüzümüzün terini bir sen sildin, bir ben

Seni kırmışlar
Alyoşa...
Hem de,
benim kırıldığım
yerden.

Tut ellerimden
çocukluğumuza gidelim

Yüzleşelim unutulmuş hayallerimizle
Kanatlansın küçük sevinçlerimiz
Yeniden uçmayı anımsasın yüreğimiz ...

güneşin doğmasını
bekleyen,
bir eski zaman kadınının
duaları gibi...
yaşadığım her güne
senin adınla başladığımı

Sabah yine erkenden uyandım. İlkin ön balkona çıktım Madran Yaylasının üstünde beyaz bulutlar vardı. Yayla günışığıyla yıkanmış...Pırıl pırıl...Derin bi nefes aldım, şükür diyerek...

Eskilerde kalan bir şarkı , *Biz dünyayı çok sevdik ölüm bizden uzak olsun *diyordu, sanki bi yerlerde, ya da ben öyle sandım...♪♫

Ardından bahçeye bakan balkona dolaştım oy hanımelleri açmış beyaz beyaz ...Kırlangıçlar gökyüzünde uçuşuyorlar.. Nasıl da neşeliler...Bi baktım ki ikisi, yenice açtığım panjurlardan balkona dalıverdiler.

Yalnızlık gömleğimi geçirdim sırtıma
Kekik kokulu dağlara döndüm yüzümü
Görmedim birbirine düşman tek bir ağaç...
Yük değildi ağaca, beline dolanmış sarmaşık

Demiyordu gelincik: benim rengim en güzel!

Bazen bir masalın içinden geçersin
Dünyanın bütün yükünü alır götürür
çocuklukta tutunduğun sıcacık eller
Sanırsın ki dünya pespembe bir pamuk şekeri
Yüreğinde cıvıl cıvıl çocukluk sabahları

Eylül serinliği düşmüş
Bu dolunay gecesinde
İyot kokulu bir rüzgâr
Dolaşırken yüzümde
Gökyüzü eğildi yavaşça
Avuçlarıma döküldü yıldızlar...

Dün gece düşümde
Yeniden çocukmuşum ben.
Anamın saçını taradığı,
Babamın bağrına bastığı....
Bildiğin çocuk işte /Anımsadın mı ?