Hilmi Yavuz Şiirleri - Şair Hilmi Yavuz

her şiir boydanboya
bir ıssızlıktır artık
dizelerse giderek daha tenhâ

acının düzyazısı olmaya
hazır mı sözlerin kışı?

iste doğu, ki sen ki sanki
pir sultan ile baki efendiyi
sırmalı bir çiğdemde birleştirerek
Rumeli kılan dize
iste doğu, hilkati güzün
ne zaman giydiysek o kadar hüzün

Butun o aşkları yazdı da ne oldu
Gülleri çocukları denizleri tuttu da elinden
Hep bir ceviz yaprağı gibi belirdi ince yüzü
Bırakılmış gemilerin su kesimlerinden

bir ay doğar umarsız gözlerinden
bir ay batar bedir allah
karanlıklar bir silâh kahrı gibi oturur yüreğime
iflah olmaz bir silâh

ya kara bir kırbaç gibi vur beni küheylânlara

Zaman iyice alçaldı… aşklar
görünür oldular ve ‘mazi kalbimde yara…’
o konak, yıkık, harap, anımsıyorum,
bulutlar ağır ağır inerdi odalara…

beklerdim, aşklar birer türküydü!

Sen benim kalbimin bakıcısısın
Güldeki karanlık yazıdan bir mesel
Sussam razı degil dile
Konussam derin ve geleneksel
Bir hüzündür
Dolasır dilden dile

biz batan güne sahip çıktığımızda
ay, Bitlis’te sari tutun
ya da bir akarsu imgesi
gibi yiğit ve butun
bir ağıttı
kadınlarımızda

1. bedreddin

mübalağa aksam olur

güz, nefti dolaklarını kuşanır da gelir
yaprağın fetrete düştüğü zaman

doğunun bebeleri tas bebek
değildir; say ki onlara cefa
ince yaralı bir gömlek
ve ninniler en çok aksamları zor
say ki onlar ağlarken lor
sac ki gülerken çökelek

benim yüzümdür iste, mağrur, kalın, şizofren;
unutmak ve aynayla, aşklarla azalmada;
ben gideli beridir Hilmi yavuz ile ben
bazen burdayız iste, bazen de ürkünç oda
içimize kapanan kapısıyla bu gün de
bir ben'e acılıyor, ah, yıldızlı ve çorak