Hilmi Yavuz Şiirleri - Şair Hilmi Yavuz

acı biziz, biziz yine
bir büyük bozguna yol olduğumuz

artık ne acem bahçesi
ne acem mülkü
ne de yaprakla

mevsimidir,
kendi hüznüme döndüm...

akşam annemle aramda
bir süs
gibi dururdu;

aksam en güzel masaldır
iyi anlatılırsa

doğru olan herselde biraz
öfke, biraz yılgınlık vardır
der, bir kıssa

7. birinci Mehmet

bedreddin yasıyor mu hala?
Ben ki yazmalara ve bala
hükmedendim; ihaneti gül diye
resmedendim; denizin gönderine ölümü

sevda derinlerdedir, oysa Ferhat
üstünü kazmada dağın

kalbimin, yani o yağmur
ve acıdan ocağın
madenini, laciverdi ve mahmur

ikimizdik, sen ve ben, bir çiçekle
onun tomurcuğu arasında bir yerde;
öylece durur muyduk, ikimiz gibi?
dâima birlikte olurduk hüzünlerde...

anımsar mısın, yaz günü, bir bahçeyle

erguvanlar geçip gittiler bahçelerden
geriye sadece erguvanlar kaldı

şair! bahçelere özenecek ne vardı?
işte tenhâ her yanımız, hep tenhâ
ne aradık sözcüklerin kuytularında

Kus sananlar yanıldılar
Bir bakıştır dedi kimi
Belki de bir bakış kuşu
Kimseler bilmiyor hala
Güzelliği yaz iklimi
Çiçek boyunca susuşu

2. börklüce Mustafa

biz ki sevdamızı, alaca
kil bir heybe gibi sunduk
aba terlikle denizi yürüyenlere
şavkımız dağlara vurunca

ben hep yollar düşledim
derin yollarda yürürken

yollar gül sesleridir
beni yazın ta içine çağıran
gitsem mi? yoksa daha