Hilmi Tanrıkulu Şiirleri - Şair Hilmi Ta ...

Hep bahsederler aslında,
Sen hiç terkedilmiş şehir gördün mü hayatında?
Ben gördüm….
Sende,
Okuyorsun şu anda….

Birşeye alışmak gibiydin,
Önce heyecanlı,
Sonra alaycı...

Zamanı gelince eskimedin...
dikkatli alıştım sana,sindire sindire,

Tütsüledim yolları, ağaçlara göz kırptım,
Yalnızlığım gelecek diye.

Gülümsedim sağanağa, ağaçlara aldandım,
Gurbetin adı olsun diye.

Masal anlatmıyorum.
Yavaş yavaş,
Uzak oluyorum.
Yeni dostlar kazandırdım,
En güzelleri birleştirdim.
Şimdi,

Kulağıma sesi geliyor,

Neşeli ağaçların.

En yakını,

Ne ihanet ettin,
Ne de çekip gittin.
Ne arkamdan vurdun,
Ne de çıkar aradın.
Yok senin gibisi.

dışarı öyle bir çıktım ki,
yüzüm yağmurdan güneş yanğı oldu.
sokağın başından sonuna iki sigara bitti...

hoşgeldin deyin,
karanlık yeniden şehre indi...

Kendime emanet ettim seni.
Gece,
Pencereden sokağı gördüm,
Korundum.
İçindeyim, sokak çocuklarının
Çakal gibi akıllarının.

Korkuyla ve soğuk,
Ve yalnızca seni sevebildim.

Yalnızlığımı korkuya boyayıp,
Bedenimi sensizliğe kokuttun.
Ben ise sana benzeyenleri sen sanıp,

Terkedildi.
Uzun, yorgun uykusu terketti.
Gecenin izlerin aradığı,
Biraz sıcak, biraz soğuk yatağında.
Öğlen vakti.