Hilmi Tanrıkulu Şiirleri - Şair Hilmi Ta ...

Aklıma geliyorsun,
özlüyorum seni...

Masallara yollanıyorum bazen,
Bazen ellerim titriyor.
Uzun kınalı saçlar görüyorum,

Bir gün gelecek,
Gök kubbeden taşlar dökülecek,

Ben sana geleceğim...
Çünkü;
Beni o gün seveceksin...

Hayatında hiç olmadığı gibi yalnız kaldığında, ne istersin? Yaşamaya bıkmışlık ne kadar kovalarsa seni yalnız sokaklarda sen, o kadar yaşa elindeki mutluluğu. Ve sokak lambalarıyla beraber çiz sevginin adını, yağmurdan ıslanmış, birazcık temizlenmiş sokağa.Gözlerini avcundakilerle tekrar aç. Ki sadece elindekileri görebilesin.Polyanna ölmedi, yaşıyor hala...
Yürü, yürü, yürü.Ayakların mahvoluncaya kadar değil, mutluluktan yoruluncaya kadar.Sevgili seni hangi şehirde bekliyorsa o şehire kadar.Şehrinize kadar.Kaleminizle söylediklerinizi, yüzünüze haykırıncaya kadar.Yürü, yürü, yürü.
Uzaklarda olsa da sevdiğin, ona ellerinle ulaş.Korkma hiç yapamamaktan ve ona ulaşamamaktan.Ona ulaş ve sımsıkı hiç bırakmayacakmış gibi, ona sevgiden çok daha fazlasını verecekmiş gibi, ağlaya ağlaya sarıl.Ağla, çünkü ağlamak sevginin acizliğidir.Sevginin büyüklüğüdür.Bir zamanlar ona olan özlemini anlatma ona; yaşat.Gözlerine bakmaktan hiç yorulma.Sevmeyide anlatma ona.Yaşayarak beraberce öğrenin.Ayrılığı, hüznü, yalnızlığın yaratıcılığını, yaşayarak öğrenin.Öğrendikçe artsın hevesiniz.Heveslendikçe birbirinizi daha çok sevin...Ona uyanın sabahları ve ona uyanışlarınızı korkmadan, çekinmeden anlatın.Anlamaz diye korkmadan, yanlış anlar diye çekinmeden.
Sevmek yarım yaşamaktır.Herşeyin yarısı
-istemese de-ona ayırmaktır.Ayrılıktır.Ağlamaktır.Kusursuzluk değildir hiçbir zaman, hatada değildir.Sevmek yaşamaktır, herşeyin yarısını ona vererek.İstemese de...

Gecenin bir yarısı,
Adımlarımı kabullenen, çırılçıplak bir sokak.
Yazın ortasında, başkalık için,
Yapraklarını sonbahara inat üzerime bırakan,
Bana senden yakın ağacı saymazsak.

Sensizken yaşamı kandırdım,
Sabah uyanmadım.
Gözlerimi zorlamadım.
Ciğerlerimi ağlattım.
Sadece sigara içtim kahvaltıda,
Üstüne bir sigara daha.

Sen uyu;
Geceler karanlık, savun
Tebessümlerin eskimesin.
Affet;
Gözlerin yüzümden gelsin.

Yağmurlu ıslak bir gündü,
Yaşlı ihtiyar adam
Islak bankın üstünde üzgündü.
Sanki hiç istemediği bir gündü.

Yağmurlu bir gündü,

ben geldim...
son paranı bıraktığın bir taksi sarısı,
ve sigarasız bir sabah gibi...
ben geldim...

Bu sabah, dün geceden kalktım.
Perdeleri açmadım.
Belki güneş merak eder diye.
Unutmuş beni;
Beni sende unutmuş.

Hafta içi Beyoğlu sokaklarında rastladığımız bir cesede döndü hayat...Niye ve nerde olduğunu bilmeden, nereye gittiğini düşünmeden ilerliyor...Aklına bazen İstanbul şarkıları getirip içindeki saflığı arıyor ama İstanbul artık saf ve temiz değil... Uzun uzun gecelerde atılan kahkahaların altına imza atanların elleri şimdi yalnız gecelerin şiirlerini yazıyor..Ve yapayalnız yataklarının beyazlıklarını kirletiyorlar...
Bizse hala temiz temiz kalmaya çalışanlardanız...Değil mi?
Yoksa kendimizimi kandırıyoruz?
Hayır! ! !
Biz hala temiziz! ! !
EN AZ SOKAK KÖPEKLERİ KADAR! ! !